HAYALCİ

• 29 Temmuz 2007 Pazar 00:00:00

Ağaç kavuğuna giren,dev boşluktaki yazıları gördüğünde hayretini gizleyemedi.Feneri yukarıya doğru tuttu. İtinalı şekilde nakşedilen harfler metrelerce yukarı döne döne çıkıyordu.Hemen okumaya koyuldu:

“Geceyi üzerine örttüğün an,en mutlu andır.
Korkmayacaksın!”

“Atlar için gerekli parayı topladım.
Ah babacığım,sen de görseydin.”

“Bugün iyi çalıştım.
Artık daha büyük hayaller kuracağım”

Merdiven görevi gören oyuklara basa basa yukarıya çıktı.Daha büyük hayaller yukarıdaydı.Harfler giderek büyüyordu.Daha kararlı,daha güçlü daha heyecanlı harfler ağacın içinde dans ederek üstlere tırmanıyordu.Adam yazıları okuduktan sonra dışarıya çıktı. Ağacın önünde,kıvrılıp uyur halde,cenin pozisyonunda duran heykele baktı uzun uzun. Bu hayalcinin heykeliydi. Köyün çocukları sık sık buraya gelip, hayalcinin heykeli yanında,onun gibi yatarak uyurlar;hayallerine dalarlar.