MECBURİYET CADDESİ

• 4 Temmuz 2007 Çarşamba 00:00:00

Bir FİİL çekimi kadar basit olu,çabucak unutursun,kimler unutmadı,kimler unutulmadıki demişlerdi amma olmadı BİRTANEM olmadı.Unutmadım,unutamadım seni.Her teşebbüsüm hep sensizlik limanına çıkardı beni.Şu KÜTAHYA sokaklarının dili olsada anlatsalar.Birgün değil,bir hafta değil,bir yıl değil tam 10800 gündür bu sokaklarla dertleşiyorum.Hani seninle el ele gezdiğimiz o CUMHURİYET CADDESİ var ya,işte o cadde benim için MECBURİYET CADDESİ olup çıktı.Belki,belki deyip akşama,sabahlara dek bu caddede dolaşarak seni arıyorum...
Dün ne yaptımsa bugünde aynı şeyleri yapıyorum.Yaşamımda 30 yıldır değişen birşey yok.Değişen sadece zaman ve ben.Ben bildiğin o eski ben değilim artık.Saçlarıma karlar yağdı.Çocukların,gençlerin amcası oldum amma yüreğimdeki sevgin hiç bitmedi,eksilmedi...Gözlerimde eskisi gibi seçmiyor galiba.Dün ne oldu biliyormusun,anlatsam gülersin belkide acırsın bana...Mecburiyet caddesinde seni ararken,sana çok benzeyen sarı saçlı,yeşil gözlü birine ZEYCAN diyecek oldum OKKALI BİR ŞAMAR yedim.
Hak etmemiştim bunları hak etmemiştim ZEYCANI IM...Belki böyle büyük bir sevdayı sende hak etmemiştin.Ben gözümde büyüttüm seni,sevgini yüreğimde sıcak tutarak büyüttüm bu aşkı.Şöyle bir geriye dönüp bakıyorumda birşeygeçmedi elime.SIFIRA SIFIR ELDE VAR HALA SIFIR.Ne sen geldin,ne ben düşlerimi gerçek ettim.Amma yinede ona buna yermedim seni.Senin gibi bu aşkı kirletmedim.Hala temiz senli duygularım.Hala senli şiirler,öyküler yazııp duruyorum hala pes etmedi duygularımda,ben bittim ZEYCAN IM,inan ben BİTTİM.Her geçen gün umutlarım donuyor,ben eriyorum,Fiziksel bitiyorum?
Yıllar önce şimdi simini hatırlayamadığım bir kız çıkmıştı karşıma.ALLAH var,senden daha güzel,sıcak ve kültürlü olan bu kız ’ YAPMAYIN,ETMEYİN ŞAHİN BEY,KENDİNİZE BU KADAR HAKSIZLIK ETMEYİN,SEVMEK SEVİLMEK SİZİNDE HAKKINIZ.YAŞAM HALA DEVAM EDİYOR.SİZİ SE-
VEBİLECEK,SİZİN İÇİN KUL KÖLE OLABİLECEK BU KADAR KIZ DU-
RURKEN,MAZİYE BU KADAR TAKILIP KALMANIZ SİZCE MANTIKLI MI’
demişti...
Şimdi anlıyorum ki,o kız yerden göğe kadar haklıymış.Hem ona,hemde
kendime büyük haksızlık etmişim.Maziye,anılara bu kadar takılıp kalmama-
lıydım.MECBURİYET CADDESİNİN hem bekçisi,hemde ÇÖPCÜSÜ olma
malıydım.Yaşamdan,insanlardan kendimi bu kadar dışlamamalıydım.Ben-
den bu sokağın esnafı bile tiksinmeye başladı.Bunu hissediyorum,zaten bu
sokağın pek çok esnafıda rahmetli oldu.Giden gidene...Dün AHMET amca
bugün HASAN emmi...Yarın bilmem kim gidecek...Belkide ben..Evet,evet
yanlış anlamadın,yarın belkide ben ebedi yolculuğa çıkacağım.Bunu hisset-
meye başladım.Dizlerimde derman kalmadı..Kalbim yavaş,yavaş tekleme-
ye başladı...
Belki ölmek benim için kurtuluş olacak ZEYCAN IM...Artık bu KARA SEV-
DA yı çekemiyorum,taşıyamıyorum.Yılların üzerimde açtığı ağır tahribat çok
açık,seçik belli oluyor.İnan bana ZEYCAN ım inan bana YAŞARKEN ME-
ZARDA GİBİYİM...Hiç bir şeyden tad alamamaya başladım.Şiirlerim bile artık beni avutmaya yetmiyor.Kalemim,kağıdım hergün benimle birlikte ağ-
lıyorlar.Senin için öylesine çok ŞİİR,ÖYKÜ yazdım ki aklın durur.Şaşarsın
yazdıklarımı görsen,okusan?
Şu an saatler gecenin 0,3 lerini gösteriyor.Biraz önce bir polis arabası durdu yanımda.Beni görünce polisler gülüşüp,hiçbir şey demeden gittiler.
Onlarda benim delirdiğimi düşünüyorlar amma öyle değil ZEYCAN ım inan öyle değil.Hangi akıllı adam benim yaptıklarımı yapar amma inan hala delir-
medim.Senin herşeyini hala EZBERE BİLİYORUM...SEN DERSİNDEN
İMTİHAN yapılsa inan bana mutlaka PEKİYİ,TAKDİR alırım...
Mutlaka gökyüzü delinmiş olmalı ZEYCAN ım.Şu an öylesine bir yağmur
yağıyorki,deri kabanım bile yağmura yenik düştü.Sudan çıkmış balık gibi-
yim.Gecenin bu saatinde benden başka kimseler kalmadı CUMHURİYET
CADDESİNDE pardon MECBURİYET CADDESİN de...Az önce bu cad-
deden son sürat geçen bir araba caddenin bütün pisliğini üzerime doldur-
du.Her tarafım çamur içinde.SABAHA ÇIKARSAM bu yağmura yenilmez-
sem,sığınacak bir yer bulabilirsem,yarın yine seni arıyacağım.Gelmiyece-
ğini,dönmiyeceğini bile,bile seni arıyacağım ZEYCAN ım...
KIŞLA önünden DÖNENLER CAMİSİNE kadar MECBURİYET CADDE-
SİN de gel-git lerden hiç bıkmadan yaptığım yürüyüşlere bugünlük nokta ko-
yuyorum.Yarın ne olacağını,bu yürüyüşlere seni aramaya devam etmeye öm-
rümün yetip yetmeyeceğini bilmiyorum.Sensizliğin çıkmaz sokaklarında o
denli bunaldım ki ZEYCAN ım,o denli bunaldım ki,patlamak üzereyim.Bu
MECBURİYET CADDESİ benim canımı almazsa ben onu birgün yerle bir edeceğim haberin ola.Birgün yanılırda yolun buralara düşerse,ya beni bula-
mıyacaksın,yada bu MECBURİYET CADDESİNİ...Haberin ola...