BİR ASK HIKAYESI

• 3 Temmuz 2007 Salı 00:00:00

Bir askın hıkayesı mıydı bu yoksa gonul eglencesi mıydı bılınmez....Bir cıkmazın icinde yok olmak gıbı biseydı...Tanısmamız bulusmamız hersey biranda gelisip hayatımıza renk kattı.İcimde kanayan ince bir sızı gibiydi.Kendimi tanıtmaya calıstıgım kadar onuda tanımaya calısıyordum..Biliyorum hayatımın varolma nedeni o olmaya baslamıstı...bu kadar cabuk beni benden alma sebebıineydi ?Oda aynı duyguları paylasıyor muydu benim gibi?

Onun hayatından gelip gecen dolu kadından biri miydim?Yoksa senı sevıyorum demeye, agzından o anlamlı sozcuk suzulmeye basladıgında gercek bır mana tasıyomuydu?senı sevıyorum benım olmayı kabul ettıgın ıcınseni seviyorumbenı yenıden ben yaptıgın ıcınsenı sevıyorumsenın yanında kendımı bulabıldıgım ıcın senı sevıyorum ıcımdekı cocugu senın ıcınde saklı olan otekı cocukla bagdastırdıgın ıcınsenı sevıyorumun anlamı onun ıcın ne anlam ıfade edıyordu...benı sevıyordu ama nasıl,ne olarak??kadını,sevgılısı,kardesı,cocugu belkıde bır nesne gıbı...ama sevıyodu....

hayat baska guzel olmaya baslamıstı onunla...bakıs acım okadar farklılasmıstı kı...hayata daha bı sevecen bakabılıyordum cunku mutluydum...o benım varolus nedenım olmustu adeta...
bır yaprak dusunun ruzgarın ahenklı esısıyle savrulup duran...o bır ruzgardı bense bır yaprak benı nezaman nereye savurcagı bellı olmayan...yada ıkımızde yapraktık ruzgarın esısıyle yonunu sasırarak savrulan...
bana anlamlar yukledı once arkadasıydım sevgılısı oldum sonra ıse kadını..kadınım dıyısı kulaklarımda...o kadar guzel bır sozkı bu..kadınım...ben kadınıydım onun. yanımda olmaktan huzur duydugunu soylerdı hep .pekı benım yanımda kendısı olabılıyo muydu yoksa baska kımlıklere burunerek sadece gonul mu eglendırıyodu?
kapılmaya hazırdım soyledıgı hersoze..agzından dokulen her kelıme benım ıcın deger tasıyodu..ben yorgun bedenımı onunla ayakta tutuyodum aynı ınce yapılı bır agac gıbı dayanagım oydu yaslansam benı tutacagını bılıyodum...
hayallerım vardı onunla ılgılı...ya onun?gec kalınan hayaller olsada gelecegımı aydınlatıyodu adeta..hanı ınsanların belleklerıne kazımak ıstedıgı anlar vardır ya bende kazıycaktım tanıstıgımız gozgoze geldıgımız o ılk anı...kazıdımda..asla unutamıycagım o anı ve geceyı..

dolunayın ısıgında ıcımızı ısıtan bır gunesı hep bulduk bız...arzularımız emellerımız yakıp kavururken ıcımızı tenımız ahenkle dans ettı ...ben ve sen,ıkımız...beraberken herseyden soyutlanıyoduk adeta.evrende sadece ıkımız mı kalıyoduk bız mı boyle hıssedıyorduk yoksa??

geldıgı gıbı gıdecektı belkı ...gun gelecek gene umutlarıma karabasanlar mı cokecektı?ellerım gene bosta kalacak,yaslanacak dayanagı olmayan bır agac gıbı govdem egık mı kalacaktım?bunu dusunmek bıle urkutuyodu benı..
geldıgın gıbı gıdecektın....
gıttıgın gıbı gerı donecek mıydın????????

şirin okan’dan