ON YILDIR HARCANAN BİR HAYAT

• 28 Haziran 2007 Perşembe 00:00:00

Gençti güzeldi sevmişti genç bir adamı delikanlı inandırmıştı unu sevdiğine vermese ailen kaçırırım diyordu ona.
Kız zengindi yoktu paraya ihtiyacı evide vardı istediği tek şeydi sevgi ve saygı.
Evlendiler kızın evine yerleştiler arkasından bir çocukları oldu mutluydular. Zamanla kız durgunlaştı kimselere hiçbir şey söylemedi mutluyum dedi hep yıllarca.
Üzülüyordum ama soramıyordum neyin var diye o susuyor ben soramıyordum.

Bana geldi bir gün balkonda çaylarımızı yudumlarken kaldırdı başını ve şöyle başladı söze
_Abla ben dayanamıyorum artık ayrılacağım eşimden.

Ona anlat dedim neden verdin bu kararı çocuğunda biliyor mu?
Anlattı bir, bir tüm yaşadıklarını donuk bakışlarıyla tek bir gözyaşı dökmeden.
Dinledikçe onu içim ezildi nelere katlanmış sevgi yüzünden, anlatamamış ailesine de üzülmesinler diye hiçbir şey ama çocuğu biliyormuş ve üzülüyormuş.

_Anne babam ve dedem sana kötü davranıyorlar hele babam senin yüzüne hiç bakmıyor seviyorum Babamı ama sana davranışlarına üzülüyorum
Demiş.
Çoğumun böyle bir ortamda yaşaması pisikolojisini bozdu ilerde bana yapılan hakaretler bana olan sayğısınıda kaybettirecek bunu söylemem lazımdı.

_O senin baban seni seviyor bende seni seviyorum babanı sevmeye devam et oğlum biz seni boşamıyoruz sadece babanla yollarımız ayrılacak ama ikimizde seni sevmeye devam edecez bunu hiç birşey değişteremez.

Dedim kabullendi yeterki sen üzülme anne dedi senden destek istiyorum aileme söylerken yanımda olurmusun abla onlar sana hayır demezler beraber söleyelim olurmu dıye sözünü bitirdi

_Olmamı kızım tabiî ki hep yanında olacağım keşke bu kadar yıldır susmasaydın keşke ben sorsaydım sana derdini hissetmiştimde sormaya çekinmiştim.

Biraz rahatlamış olarak gitti evine akşam telefon geldi gittiğinde bakmış eşinin eşyaları yok sonradan öğrenmiş kayınvalidesi gelip toplamış her şeyi.
Şunları söyledim ona

_İyi oldu canım şimdi al çocuğunu tatile çık düşünme artık onu kendini düşün çocuğunu düşün bitmeseydi sende çocuk da yıpranacaktınız üzüime sakın değmez hiçbir şeye.

Üç gün sonra telefon etti yine bana kayınvalidesi sürekli arıyormuş onu idare et olur böyle şeyler biz onu tedavi ettireceğiz bekle diyormuş.
Oda sormuş kayınvalidesine

_Neden kaçırırcasına aldın eşyalarını oğlunun bilmek istiyorum
.demiş.

Aldığı cevap çok komikti sözde korkmuşlar eşyaları atacak sanışlar ondan gelip almışlar güldüm diyor kuzen
Ve anlatmış ona her şeyi ama o hep idare et diyormuş

_ İyide beni sevdirecek bir tedavimi çıkmış bilmediğim sevgi ya vardır ya da yoktur
Demiş kuzen soruyor bana

_Telefonu açmayacağım ne dersin diye
Bende ona
_Açma telefonu kızım gelince konuşuruz hep beraber her şeyi ,açma.

İşte böyle başlayan sevginin daha doğrusu tek taraflı imiş
Sonu şimdi mahkemede bitecek, Hakim söyleyecek son sözünü ve şöyle diyecek

Karar: Boşsunuz artık.

Tam on yıl harcanmış bir ömürün öyküsüydü yazılan.

Ceynan