...Tavan arasında uyurdum hep.Bana mutluluk vererirdi.Nedenini az çok biliyorum galibi.Bunu ancak yaşayanlar bilir diyerek başlıyorum öyküme...

Bir gece uyku girmedi gözüme ,uyuyamıyodum bir türlü.Uzandım yatağıma , tepece camdan dışarı gökyüzüne bakıyorum artık.Düşünüyordum.Herkez tatlı uykuda ben ise tavan arasında yalnız .Kimse sevmiyordu beni bunu biliyordum adım gibi.Huzur mutluluk bırakmadılar bende buraya yerleşmiştim ,ne yapayım.Odamda iki sandalye bir masa ve birde yatağımın vardı.Masada Nuryüzlümü verdiği test,saat fotoğraf ve yarısı yanmış şiiri duruyordu.

Testler hayat kurtarıyor ,saat ,zaman nakittir diyor ,fotoğraf sen çalış ben burdan sana bakıyorum diyor ve şiir hiç bir şey ruhsuz olmaz diyordu bana kendi yorumunca.
Bunlar bana sarı anılar anlatıyor.Bu benim yaşadığım iyi şeyler için söylediğim rengimdi.Taki Nuryüzlüm verdiğim eşyalar ,yangında kül olana kadar.
O gün yengem Zeymet yağı ocakta unutup komşuya gittiği gün ben evdeydim kimse yoktu.Eşyaları son görüşümdü yani sarı anıların sona ereceği...
Yağ ocakta yanar ve konak 15 dakika sürmeden her şey kül olur.Her yerde o sarı anıları ve Nuryüzlümü aradım.Ama bulamadım hepsi o gün ateşle kül olmuştu.
İşten o gün bügündür her gözümü yumdugumda sarı düşlerin geliyor arkasından o korkunç felaket aklıma geliyor.Ondan uyuyamıyorum galiba.NERDESİN SARI NERDESİN EY NUR YÜZLÜM...
KISALTILMIŞTIR
NERGİS KALKAN