KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
GİTME ANNEM
Ne kadar zor seni kaybedeceğimin korkusuyla yaşamak biliyor musun ?
Doğru nereden bileceksin ki, sen hiç senin annen olmadın ki !..
Hani ölüm insanların bu dünyadaki yaşama haklarının sonu ya, hani o zaman bu dünyadan alınıyorlar ya ; peki ya dünya onlardan alınırsa, o zaman nasıl olacak... Gitme annem sakın bırakma beni, sonunu getiremediğim cümleler gibi yarım koyma beni buralarda...
Off ne kadar da zayıf düştü vücudun nasıl kilo almalısın? Kemiklerini saymak ağırıma gidiyor annem... Hani dalga geçtiğin kilolarım varya etlere bak deyip deyip duruyorsun ya ben şimdi parça parça koparıp sana nakletsem onları... Off saçmaladım değilmi annem ,saçmalarım tabi ne yapabilirim ki sen söyle hadi sen orada öylece yatarken konuşmaya derman bulamazken ben ne konuşurum...
Bu kadar mıydı senin anneliğin ? Pes ettin işte pes... Ne oldu bizim için yaptıkların yapacakların?... Bir kez olsun kurtulamazken senden şimdi nerdesin?...
Acımı içime atıp odamda ağlama isteğimi kursağımda bırakan, nerede olursan ol acın içimi acıtır deyip de derman olan , sendelediğimde dahi hemen elimden tutan, bir lokma ekmeği yalnız yemeyen, milyonlarca kez umutsuzluğun karanlığına yol almışken her defasında bıkmadan ışığıyla beni geri çeviren , fırtınalarıma duvarlar kuran , yağmurlarıma şemsiyeler açan , uçurumlarımı çiçeklerle dolduran , yalnızlıklarımı kalabalıklaştıran , mutluluğuma mutluluk katan , her şeyinde her anında kendisi olmayı unutup ben olan sen nerdesin şimdi...
Sende kandırdın işte sende...
Bak burada yalnız oturuyorum ama sen uyuyorsun , gözlerimden yaşlar akıyor ama sen silmiyorsun , yüreğim sızlıyor ve sen elimi yüreğime koyup acısını almıyorsun...
Küstüm sana annem küstüm işte küstüm... Ama söz kalkarsan barışacağım senle hatta öpmene de izin vereceğim
Kalk ne olur annem; kilolarımla dalga geç , boğuş benimle ben ise öpmekten bunaltayım seni arada asileşeyim sen ise karşılık sadece olsun kızım de, ben etrafta sebepsiz sebepsiz bağırayım sen gülerek bana manyaksın de...
Yada yada hiçbir şey yapmayalım- yapmayayım... Ben sadece önünde diz çökeyim , sen ise ne istersen onu yap... Ama o gözlerini göreyim, tebessümüne tebessüm katayım.Ne olur annem göster bana bunları yüreğim dayanmıyor daha annem..
Hadi kalk
Kalk
Kalkkkkkkkkkkk
YORUMLAR
gerçekten herkesi ağlattiğiniz mutlaka
benide ağlattınız.
duygulanmamak elde degil ister istemez
gözlerden yaşi akıtmamak elde değil .
ne söyliyeyim ki çok duygulandırdı şiiriniz yüreğinize sağlık acısı olan anlar senin içindeki
yangınları ...kim ki sevdiklerine gitme dedi de gitmedi kal desen de kalamazlar ki sevgili şair arkadaşım,
tam puanımla sevgilerimle.....!!!
tebrıkler kalemınız daim olsun.
KALEMİNİZE SAĞLIK
BU YAZIYI OKUYUPDA DUYGULANMAMAK GÖZ YAŞLARINA HAKİM OLAMAK ÇOK ZOR.
BÖYLESİNE YOĞUN DUYGULARIN HER ZAMAN UMUT LA BEKLENENLERLE SONUÇLANMASI DİLEĞİYLE...
UMUDUNUZU ASLA YİTİRMEYİN.SEVGİ DOLU KALBİNİZ GÜZELLEİKLERLE YEŞERMESİ TEMENNİSİYLE...
KALEMİNİZE YÜREĞİNİZE SAĞLIK
ANNE SEVGİSİ EKSİK OLANLARA EMİNİM ÖRNEK Bİ YAZI OLUR..(SEVGİLERİN SUİSTİMAL EDİLDİĞİ ŞU KÖTÜ ZAMANDA)
yoğurup tüm umutlarını acısı ile ....
tek tek önümüze içinde boğduğu gözyaşlarını sere serpe bırakan kaleme selam olsun....
hoş geldin...
sevgilerimle
anneniz annemizdir...dilerim...iyi olur.
düşündüm...bu yazı, neden burda...düşündüm...bu çığlık neden burda..ağladım ...gözyaşlarımı gözyaşlarınıza katarak...annenizin okuyamadığı bu yazıyı okudum..bir anne olarak..bir evlatt olarak..içim parçalandı sözleri az geldi...
hayat...avcumuza sunulmuş bir armağanken lamartinin dediği gibi "kabil mi sevginin kucak kucak zevki sunduğu anlar,,,kabil mi uçup gitsin çabucak matem günleri kadar."
can ..sevgili şair..sevgili dost..sevgili kalem...size dayanma gücü veriyorum..hayatın zor çemberlerinin birinden geçmişsiniz ya da geçiyorsunuz...
el ererken, göz görürken demeli her ne diyeceksek diyeceklerimizi ..sevgimizi, nefretimizi, özlemimizi...gün olup da rüzgar katınca bizi ardına konuşamayınca ...büyümesin içimizde sözler...
paylaşımınız için, yüreğinizi bizlere açtığınız için teşekkür ediyorum..bir derin ah çekip diyorum ki...evlatlarınız da sizi böyle seviyordur ya da sizi evlat gibi sevenler vardır...annenizin sevgisi yüreğinizde..sizin aracılığınızla ulaşacaktır onlara..buna inanın...
sevgide kalınız...
Ne diyebilirdim ki bu yazıyı okuduktan sonra. Çok güzel yazmışsınız, tebrik ediyorum sizi gibi bir şey mi?
Bir yürek görüyorum, üzülmüş bir yürek, kaygılı , umut etmeye muhtaç, isyan eden, bağıran ama bir yandan da boynu bükük, çaresiz bekleyen bir insan yüreği. Samimi bir yürek. Sanat samimiyetimizdir, bizden gelendir, bizi yansıtan, üzüntümüzü , sevincimizi, kaygılarımızı veya her neyse işte o andaki halimizi yansıtabildiğimiz bir boş sayfadır.
Yüreğimizi gösterebiliyorsak eğer bir başkasına başarmışız demektir.
Yüreğinizi gördüm, kaygılıydı.
Şifalar diliyorum.
Yazıma değerli yorumlarınız için nezaket gereği sizi merak edip sayfanıza geldim. Amacım duyarlılığınız karşısında teşekkürlerimi iletmekti. Ama beni pişman ettiniz.
Beni üzdünüz.
Tebrik ediyorum. Ve umarım kalktığı günün yazısınıda aynı heyecanla aktarırsınız bize.
alizarin
umut insanın ekmeği ve aşı gibidir sen yüreğini umutla beze ,yüreğine sağlık
