Nafakasını Çakal’a , Özgürlüğünü Fare’ye teslim etmenin bedeli

• 2 Nisan 2007 Pazartesi 00:00:00

Ormanda günlerce aç kalan bir Aslan , bir Ceylan’ı avlar. O esnada Arslan bir bakar ki bir Çakal etrafında dolaşıp durur Belli ki Çakal’da günlerdir açtır. Ama bir türlü yaklaşamaz , sonunda dayanamaz ve seslenir: ‘’ Ey ormanların kralı kaç gündür açım., bir parça da bana ayırsan olur mu?’’
Arslan ilk bakışta Çakalı süzer , açlıktan dökülmekte olan Çakal’a merhamet eder.’’ Peki gel der.’’
Çakal yapısı gereği çakallığını yapar hemen şartlarını ileri sürer !
‘’ Ey ormanların kralı iki şartım var.Sen güçlüsün , ormanların kralısın , beni ezer geçersin, avının başından uzaklaş ki bende bir parça alıp gideyim.’’
Arslan peki diyecek olur ki ; tam o esnada ikinci şartı öne sürer !
‘’ Sen beni rahat yakalarsın , nasıl güveneyim , korkarım ben , ayaklarını bağlamama izin ver, hem sen bir kükrersin dağ taş inler çözülürsün, Arslan’a ip neyler?’’
Arslan havaya girer peki der.
Çakal o anda birinci şartını yerine getirmesini ister Arslan’dan.
Arslan avından uzaklaşır ve ayaklarını uzatır Çakal derhal Ceylan’ın bağırsaklarını aldığı gibi Arslan’ın bacaklarını bir sarar ki, bağırsak düğümü , çözene aşk olsun.Çakal Arslan’ı bağladıktan sonra Ceylan’ın tamamını aldığı gibi toz olur.
Saatlerce bağları çözmeye çalışan Arslan ne kadar kükrese de , tepinse de, bağırsa da bağırsaklardan kurtulamaz. Çakalın attığı düğümleri bir türlü çözemez.
Aradan saatler geçer, o esnada bir Fare yaklaşır Arslan’a;‘’ Yardım edeyim , ben seni çözerim’’der.

Kral bu ya! Önce öfkelenir, “ sen mi ? vay halime , kaybol “ diye kükrese de , çaresiz en sonunda kabul eder.Fare Arslan’ın bacağındaki bağırsakları birer birer kemirerek saatlerce uğraştıktan sonra çözer. Bağırsaklardan çözülen Arslan kalktığı gibi ardına bakmadan koşar, koşar.Uzun bir koşu esnasında başka bir Aslan kralın nefes nefese koştuğunu görünce o da takılır, birlikte epeyce koştuktan sonra nefesleri azalır ve bir ağaç gölgesinde dururlar.

İkinci Arslan dayanamaz sorar:’’ Ey kralım sen neden , kimden böyle kaçıyorsun, sen ki bizim kralımızsın , ne oldu ! ‘’ der.
Kaçan Arslan dayanamaz söyler :
“Bak bir gaflete düştüm ki sorma, Benim gibi bir kral düşün ki; Avını , nafakasını Çakal’a , özgürlüğünü Fare’ye , teslim etmişse bu Kralın varlığının ne anlamı var.Bu ders bana ömür boyu yeter ondan kaçıyorum.”