ölünce sevemedim seni..

• 14 Mart 2007 Çarşamba 00:00:00

askerdim..ölümümden arda hatırladığım en son buydu..seneyi değil de günü hayırlıyorum,18 marttı..Seyid onbaşı yanımda çarpışmak için can atarken denizden kayıyordu düşman bogaza,tamam işimiz bitti diyordu bazı kendini bilmezler,ama son damlasına kadar aklından geçirmemişti hiçbir asker..bir Seyid Aga bir de ben kalmıştım geri..bana bakmıyor,kalan tek topa o ağır yükü yerleştirmeye çalışıyor,birini koyuyor-fırlatıyor büyük bir gürültüyle ama işte ıska geçiyor..düşman bizleri hala yüz civarı asker sanıyor,oysa işte sadece Seyid Onbaşı bir bismillah,bir allahuekber gönderiyor ardı sıra topları..yüz kiloluk o dev adam kendinden üç kat ağır topları birer birer fırlatıyor ve işte üçüncüsünde deviriyor koca gemiyi..sonra geri çekiliyor kalan düşman da ve ortalık sakinleşince sarılıyor onbaşım bana ancak o da ne benim ellerim ayaklarım kalkmıyor yerden,bir gülümseme bir damla gözyaşı tutup kaldırıyor agam beni ve gömüyor olduğum yere,anlıyorum öldüğümü toprak üzerime serpilince..hiç acımıyor,hiç kanamıyor,hiç ağlamıyorum..anam babam şehit ailesi gururlanıyorum,allahıma binlerce şükür,bin canım olsa yine aynını yapardım diyorum..ek üzüntüm var okuyamıyorum yazdığın koynumdaki mektubu,okuma yazma bilmiyorum..olsun ama diyorum,atamız sağoldukça düzelir bu da elbet,en ücra köşesi bile memleketimin okuma yazma bilir elbet,ama ben bilmiyorum-olsun diyorum..olsun,vatan sağolsun..not:(mektubda Ali’yi çok sevdiğini,bu yolun dönüşünün olmadığını bilen sevdalısı ona olan aşkını,sevdasını anlatıyor-okuma yazma bilmeyen Ali’nin de o mektubu okuyamayacağını bildiğinden kendi kokusunu duysun diye günlerce mektubla yatıyor,koynunda onu da alıp uyuyor)..