İnsanlar 1

• 13 Mart 2007 Salı 00:00:00

İnsanlar, yalnızlık ve aile (Güncemden)


Adı adaşım olan biri, sarışın hafif topluca ve dünya iyisi bir İNSAN
arkadaşım diyorum ben ona, hakkında çok şey yazacağım da gözyaşlarım engelliyor
en zor yazdığım yazılarımdan biri
Sabah erkenden apartmanımızın merdivenlerini silmeye gelmişti yönetici olmadığım
halde YALNIZ olduğumu, erken kalktığımı bilir benim kapımı tıklatır su deterjan vb ister
işine devam ederdi.

-Hoşgeldin kızım içeri girsene
-Hoşbulduk abla
-Çok erken değil mi? herkes uyuyor hani ramazan ayı üstelik bugün pazar
-Sessizce yaparım ben işimi çabuk olmam lazım daha 3 yer var temizlenecek
sen bana su ver yeter, bugün biraz rahatsızım da ama ne yapayım
-Öğleden sonra gelemezmisin?
-İşlerimi öğleye kadar bitirmem lazım öğleden sonra hiç bir iş yapamıyorum
-Yaa tabi ramazanda öyle oluyor öğleden sonra hal kalmıyor insanlarda
sadece dinlenmek istiyorlar haklısın
-Dinlenmekmi? ne dinlenmesi abla
-Dinlenme dinlenmesi ne olacak ben öğleden sonra iş miş yapmam
varsa iftara gelecekler okadarcık hazırlanırım işte, yoksa gelecek ben giderim
böyle geçer öğleden sonralarım sen ne yaparsın?
-Ah be ablam ben öğleden sonraları...
Söylemek istemiyor gibiydi zorladım
-Deyiver bakalım iyi bir şeyse biz de yapalım can
-Öğleyin tam 12 de üst mahallede konutlardaki aşevinde dağıtılan yemek kuyruğuna girerim
akşam iftar zamanına kadar oradayım anca sıra geliyor...

Ne diyeceğimi bilememiştim boğazım düğümlenmiş konuşmamı engelliyordu
ne hayatlar var diye düşündüm ve ne şanslı insanlar.
Burada şanslı bendim evime ekmek yerine ücreti 4 kat fazla diyet yiyecekleri alıyordum
diğer tarafta zavallı kardeşim ekmek, yemek kuyruğunda, adaletmi bu? değil değil işte değil.

Kimileri yemek kuyruğunda bekler, yiyecekleri aldığında doğru evine gider eşi ve oğluyla,
kızıyla sofrada olurlar şükrederler mutludurlar nasıl mutlu olmasınlar AİLEce sofradadırlar
her nereden geldiyse yemeklerini afiyetle yerler, ailece dirler
kimileri de benim gibi yapayalnız açarlar oruçlarını...

-Neler çıkıyor yemeklerden kafi geliyormu bari kardeşim
-Geliyor ya Allah razı olsun, erkenden kuyruğa girersen alabiliyorsun yoksa...
-Beni de götürsene bir gün, seninle birlikte bende kuyruğa gireceğim.
-!!! Durabilirmisin, saatlerce sırada bekleyebilirmisin
-Gireceğim duracağım belki ama aldığım yemekleri yiyecekmiyim yiyebilecek miyim, oof of.

Yemin ediyorum bir daha evime diyet ürünleri alırsam, her gün düzenli ekmek alacağım
ekmek yiyeceğim, evde ne varsa onu yapıp yiyeceğim ve bu insanları unutmayacağım...
Yemek kuyruğunda olanlardan sadece biriydi bu bayan, ya ötekiler, diğerleri, öbürleri, çocuklar oof ki of.
Neden böyle neden, suç kimin? ya da kimlerin neden garip fakir insanlar çoğunlukta, gözlerimiz nerede
nereye bakıyoruz, neden görmüyoruz, neden birşeyler yapmıyoruz, yapamıyoruz demiyorum yapmıyoruz.
Ben yapacağım, elimden ne gelirse, bundan sonra da, her zaman, yaşadığım sürece...
Keşke ben de bu bayan gibi merdiven temizleyip yemek kuyruklarında olsaydım, saatlerce bekleyip
alabildiğim yiyecekleri sofrada evimde AİLEmle birlikte şükürler ederek açsaydım orucumu.

Sevim E.Tezel/Bursa/İlçe
yaşanmışlık/2000
kayıt 2003