Evlilik İle Örümcek Ağı

• 11 Mart 2007 Pazar 00:00:00

Rahmetli babaannem ve babam tarafından yetiştirildim.Onlar doğru dürüst insanlardı.
Annem sağdır ama ha var ha yoktur.Evlada kayıtsız bir anadır.Zaten bu kayıtsızlığı yüzünden ben sebep olmuşum boşanmalarına henüz bebekliğimde.
Babam memurdu.Bende çoğunlukla adliyede onun yanında çantası gibiydim.Evlenme çağlarımdı.Babam babaannem evlenmemi isterler ben evlenmeyi istemezdim.Babam erken öleceğini çoktan hissetmişti.Gerçekten genç yaşta öldü.Öldüğünde bana tüm adliye personelinden imzalı kendisine övgü dolu sözlerle taziyelerini bildiren evraklar verdiler.Bunları özenle saklayacağınızı biliyoruz dediler, tabi dedim.Babam öldükten sonra ihtiyar babaannem ile amcamlarla beraber yaşamaya başladık.Çok geçmeden anne tarafımdan akrabam olan kayınvalidemin beni oğluna istemesi
husule geldi.Akraba olmamız dolayısıyla ben bu evliliği kesinlikle istemedim.Fakat akrabalarımızın olağanüstü istekleri devam etti.Bir ihtiyar babaannemden başka kimsemin olmaması vesaire düşüncelerim ile neticede bu evliliğe rıza gösterdim.Evlendikten sonra babaannem başlangıçlarda ara ara benimleydi.Sonunda yine benimle iken doksanbir yaşında vefat etti.Bir şey ilk gördüğünüzde içinize sinmeli,sempati duymalısınız.Ben bu sempatiyi ilk anda ve hiçbir zaman eşime duymadım.Korktuğum başıma geldi ne buğday dili ne de buğday ekmeği vardı.Yıllarca kendisinin anesinin ablalarının eziyetlerini çektim.Olduktan sonra da evlatlarımız çektiler.Yinede fikrimce ölmek var dönmek yoktu.Yürütecektim bu evliliği sonuna değin.Ta ki; çoğunlukla olduğu gibi yine işsiz kalıp evde yatmaları uzun sürünce.. Küçücük üç çocuğumuz vardı,her türlü bakıma muhtaç.Bana dönüp;
-Git evlerde çalış.Ben çocuklara bakarım
deyince kafamda bir şimşek çaktı.Değmezdi bu insan için üzülmeye.Boşanıp babamın maaşını alarak kendimi ve çocuklarımı geçindirirdim.
Kesin kararımı vermiştim,boşanacaktım.Ben yine belki çalışmaya razı olur boşanmayı düşünmezdim ama benim en büyük düşmanım bendeydi.Çok güzel oluşum.Bir adım sokağa çıktığımda dahi erkek milleti heykel kesilip ağzı açık bana bakıyorlardı.Ya ben ev işlerine gitseydim ne olurdu?Ben bu güzellik sorunu yüzünden tahsilimi dahi yarıda bıraktım.Oysa okuyup ingilizce öğretmeni olmak istiyordum.Bu hala içimde uktedir.Eşim benden ayrılmak niyetinde değildi.İknaya uğraştım.Ayrılalım ben babamın maaşını alırım deyince ikna oldu.Üç çocuğumuzun velayetleri bana verilerek kısa süre zarfında tek celsede boşandık.Kendisinden ne kendim nede çocuklarımız için bağlandığı halde hiç nafaka almadım.Ama aynı andan itibaren zaten beni bırakmadı.İstemiyordum ama kimsesizdim.Bir ay sonra Almanyadan annesi kesin dönüş yapmış,yanına memlekete gitti.Orada annesinin iki katlı evi vardı.Birini çocukların babasına vermiş.Tekrar yanımıza gelip bizide yanına aldı.Memlekette bizim sanayi sitesinde tamamlanmakta olan bir dükkanımızda vardı.Evliliğimiz memlekette gerçekleşmişti.Daha evliliğimizin haftasına varmadan kayınvalidemin istemesiyle eşim ve annesine tüm altın takılarımı vermiştim.Dükkan yeri alınmıştı ve inşasına başlanmıştı.Neticede tamamlandı.Bu tamamlanmada babamdan aldığım yetim maaşımın tümünüde oraya verdim.Memlekete gelmemiz bizim için tam bir yıkım olacakmış meğer.Eşim ve annesi bu kişiler beni ve çocuklarımı gece gündüz eziyet yağmuruna tutuyor daimi kemlik uyguluyorlar çocuklarımı geceleri kapı dışarı ediyorlardı.Bunlar sözde birde akraba idiler.Son zamanlarda annesinin oğlundan devamlı önemli bir isteği olduğuna şahit oluyordum.
-Oğlum dükkanı ablanın üzerine yap.
Can hıraş haykıra haykıra sarfettiği bu sözleri uzun müddet duydum.Neticede duymaz oldum.Niye ki dedim?Öğrendim ki annesi isteğinde başarılı olmuş, dükkanı ablasının üzerine yapmış çocukların babası.Vah bana vah evlatlarımıza vah emeklerimize.Ve yine boşanma kararım gibi ani oldu kararım.Maaşımı aldığım gün evlatlarım ve ben ayrıldık onlardan.Artık kiralık bir evdeydik.Teferruatlar o kadar uzun ki yazmakta zorlanıyor, üzülüyorum.Kısaca yazıyorum.Az da olsa yazmak istedim.Bu kişilerden maddi manevi birçok yanlışlıklara maruz kaldım.Hiç şikayetim isyanım olmadı kendilerine.Komşularım duruma şahittiler.Bana yakınlık gösterirlerdi.Teselikardılar,destektiler.ALLAH onlardan razı olsun.İyilikte kötülükte unutulmuyor.Her şey ALLAH`a havale.