öykülerin en güzeli(ama gerçek olmalıydın)

• 10 Mart 2007 Cumartesi 00:00:00

öykü diye başlamak yanlış olur sana seni anlatmak yetersiz kalır.
sabahın ilk saatlerinde öpücüğünle uyanmak öyle hoş oluyorduki uykusuz kalan saatlerime inat senin verdiğin pozitif enerji tüm gün yetiyordu bana. bazende sabah sabah bu ses nerden çıktı diyerek kızgınlıkla yatağımdan kalktığımda seni tv karşısında kahvaltı yaparken görmekte bi o kadar da kızdırırdı beni. akşamları işten geldiğimde daha apartmana girmeden 5 kat aşağıdan seslerini duyabiliyorum :

_bitanem işten gelmiş, bana katkıda bulunurmuş
muş muş muşlarla eve girişim sevginin sıcaklığıyla her sabah nasıl uykusuzluğumu alıyorsan işten geldğimde de yorgunluğumu alıyordun benim.benim isteklerime cevap veremediğin için bazen seninle tartışsakta biliyordum ki elinde olsa benim çin herşeyi yapabilrdin ailemin mutluluğu evimin tek çınlayan sesi sendin. rüyamda ailemin evimin yandığını gördüğüm de çok korkmuştum sen benim için hayallerimin baş tacıydın her hayalimde sen ve annem vardı kurduğum her düşün kahramanları sizdiniz sizi seviyorum.
bu güzel günlerimin acısını benden fazlasıyla çıkardın şimdi işten geldiğim o akşam beni hiç iyi karşılamadın seni mutfakta yorgun bitkin görünce çok üzülmüştüm öyle ki bende ki yorgunluğu farkettim ve ilk defa seninle konuşamadan yatağıma gittim .hemen uyumuşum nasıl zaman geçti bilmiyorum ama gecenin geç saatlerinde çığlıklarla uyandığımı unutamıyorum. deprem oluyormuş gibi etrafıma bakınıyorum ses arıyorum gürültü arıyorum etrafımda.sonra gözlerim oturma odasına ilişiyor.senin cansız bedeninle bağıran annemi görüyorumyapacak hiç bişeyin kalmıyor ki ölmediğini düşünerek büyük bi telaşla her yere haber veriyordum. annemde benim kadar şokta ağzından düşmeyen dualar şimdi dilinden dökülmüyor. kekeliyor basştan alıyor yine aynı yok söyleyemedi.cansız bedeninle 5 ay boyunca komada kaldığını düşünmek öyle acı ki ama sen çektiğin acıları bile anlatamadın bize gözümün önünde eridiğin her dakika ben de hayata bi kez daha küstüm ama biliyor musun ?
o zaman bile öleceğine inanmıyordum.
böyle geçen koskoca bi 5 aydan sonra tekrar bi sabah çığlıklarla uyandım. işte o zaman inandım gerçekten seni kaybettiğime verdiğin son nefesle birlikte bende bitirdim herşeyi.senin evden çıktığın son gün arkandan biçare baktık hepimiz sen can verirken sadece dua edip seni izledik .seni seviyorum baba hemde çok senin sevginin eksiklği bende büyük bi boşluk oldu senden sonra güven duygumu yitirdim sevmekten korkar oldum. artık hayal kurmuyorum korkuyorum....hayal kurarken ölümü hiç düşünmüyor insan eve girdiğim andaki sesliği bozamıyorum bayramlardaki burukluğumu anlatamıyorum annemin odalarda sessizce ağlayışlarını durduramıyorum
sevgini belli etmekten çekinmediğin çin sana çok çok teşekkür ediyorum çünkü biz sevmeyi bilmiyoruz sevginine güzelini bana verdiğin içinde teşekkür ediyorum biliyorum ki yanımdasın şimdi sonsuz bir uykudasın
şimdi iyi uykular baba ....fani dünyanın içinde sahte sevgilerle avunup duruyoruz bir anlık mutluluklar kapımızı çalıyor. ama yüreğimdeki ümidi senin sevginle büyütüyorum biliyorum kaygılarım olsada inanıyorum yaşamanın güzel olduğunu düşündürüyorum kendime bi yanım eksik olsada sen yine her zaman benimlesin
öpüyorum...