KARDAN GELİN

• 11 Şubat 2007 Pazar 00:00:00

Bir güz mevsimiydi seninle tanışmamız, bir çocuk aşkı bir sevda masalıydı tenhalar da buluşmalarımız. Elele koşuşmalar apayrı bir heyecandı. Bazen kırlarda çiçek gibi açılır, arılar misali her güle konardık. Cennetin çocukları kadar şendik her saniyenin kıymetini hiçbir şeyle ölçülmezdi...

Gel sana cenneti vaat etsem
Yardan vazgeçer misin?
Altın tasta su versem
Alıp onsuz içer misin?

Günlerden bir gün bir karların içine yuvarlamıştık ve kartopuyla düşlerimizi serdik bembeyaz yeryüzün tuvaline. Tane tane yağan karlardan emdik, bulut çeşmesinden derdik. Bir kardan gelin yapmaya karar verdik ve çok gülmüştün neden herkes “kardan adam yapar” diye.

Kardan gelin yaptım
Kardan adam yerine
Oysa
Ben yağmurdan adam
Yapmayı düşünüyordum
Lakin sevinç gözyaşlarım yerine!
Sen yağmur damlası...
Durmaz ki vurunca yüzümüze
Bir de
Düşünce yerlere akar bereket
Olur yeryüzüne…

Gözleri için sen kömür ben de bir süpürge aldım bir de yanımızda kardelen çiçekleri almıştık, kısa bir süre sonra kardan gelin yapmayı bitirdik ve samimi bir gülüşle başarımızı kutladık, sen hep gülüyordun bense gülüşlerinden gül toplama telaşındaydım sen bir ara “kardan gelin üşümez mi?” dedin.Ben:

“Biz sevgimizle ısıttık ve bizimle olmaktan çok mutlu olmalı” derken ellerimden sımsıkı tutun gözlerimin içine baka, baka “ öyleyse beni de ısıt” dedin.

Sımsıkı sarıldın göğsümde sen
Dünyamı kucaklamıştım
Nefesinin harmanladığı tenimle
Saniyelerin bu denli kıymetli
Olduğunu önceden bilmeden…

Ve bir günün tatlı yorgunluğundan düş görmüşçesine irkildik zamanın geçtiğini anlamadan vakittin epey geç olduğunu gördük, sokak lambaları yanmış ve yeryüzüne dökülmüş karların ışıltıları inci gibi parlatıyordu. Velhasıl çok mutluyduk çocuklar gibi yanaklarımız al al olmuş ve uzaklardan sinsice bir fırtına uğultusunu duyar gibi olduk, ikimiz de çok şaşırmıştık zamanın bu kadar çabuk geçtiğini… ve birbirimize sokularak, tek bedenen birbirimize yaslanarak evlerimizin yollarına koyulduk…

HERZEM RONİVAN -ARALIK 2006