ÇINARLI DERE

Evimizin hemen doğu yönünde iki üç dakika yürüdün mü, bir dereye varırsın. Çoğu zaman susuzdur o dere .. Ancak kış aylarında su bulabilirsiniz. O da sel suyudur. Yalnız, boydan boya uzanan çınarlarıyla her zaman kendini gösterir. İri iri, asırlık çınarlarıyla .. Kimilerinin gövdeleri oyuktur o çınarlardan .. Ama hala canlıdırlar, tüm güzelliklerini korumaktadırlar. Oyuklarında ise çakallar eğleşmektedir. Hani o geceleri uzun uzun uluyan, daha doğrusu “pavkıran” çakallar... Gündüzleri fazla göremezsiniz onları. Kim bilir nereye gizlenmişlerdir?. Ama Güneşin ışıkları ortadan çekilince gırtlakları yırtılırcasına bağırmaya başlarlar:
“--Yu yu yuu, yu yu yuuu, yuuuu!”. Belki komşuları olan tilkilere çağırırlardır. “Akşam oldu. Hazırlanın! Tavuklar sizi bekliyor!” derlerdir. Belki de çocuklarına ya da sevgililerine seslenirlerdir. Gerçi kime seslendikleri bizi fazla ilgilendirmez. Özel yaşamıdır onların ..
İşte, üzerleri toprakla örtülü köy evlerinin önü açık damlarına uzanıp uyumaya koyuldunuz mu, kulaklarınız çakal seslerine, gözlerinizse yıldızlara ilişir. Pırıl pırıl parlayan, göz kırpan yıldızlara .. Biraz sonra da Ay dede görünür gülümseyerek .. Küçük çocuklar çok severler onu. Göremedikleri zaman gece uyku girmez gözlerine... Gördüler mi de başlarlar:
“Ay dede, evin nerde, eğri bükte,
Tavuk götür, yağa batır.
Etceğizini bana getir.
Pis yerlerini pis çocuklara götür.” demeye.. Analarından-babalarından, ebelerinden- dedelerinden öğrenmişlerdir bunu ..
Ay dede tavuğu götürür mü, götürmez mi bilinmez ya .. Her sabah kümesteki tavukların bir kısmının kaybolduğu anlaşılır.
“-- Nereye gitti bunlar?” der küçük yavrular sevinerek. Sonra eklerler:“- Ben ona götür demiştim, benim sözümü tuttu; yağa batırıp getirecek, etini bana, pis yerlerini pis çocuklara verecek:” diye...Bunları söylerken de bir pırıltı oluşur minimini gözlerinde .. Ama Ay dede değil, tilki götürmüştür tavukları .. O kurnaz, hırsız tilki.. Çıralar sönüp, insanlar uykuya daldı mı, ilişiverir o yaramazlar kümese .. Ses çıkartmadan alıp götürürler tavukcağızları...
Böyledir köy yaşamı böyle olmasına ya, yine de sevimlidir. Yaşamak güzeldir köyde. Her gün unutulmayacak nice anılar yaşanır orada... Yarı tatlı, yarı acı; ama hiç unutulmayacak anılar...

ARİF GÖLGE
ÇUKURABANOZ KÖYÜ-ANAMUR