MAVİŞ

• 6 Şubat 2007 Salı 00:00:00

MAVİŞ
Bir varmış bir yokmuş… Kocaman bahçeli, lüks bir evin beyaz yünlü, mavi gözlü bir kedisi varmış. Adı Mavişmiş. Maviş oyun oynamayı çok severmiş. Sahibi ona pek çok oyun öğretmiş. Maviş özel mamalarla beslenir, veterinere düzenli götürülür, sahibi ona itinayla bakarmış.
Maviş yine günlerden bir gün evdeki pembe minderinde otururken garip sesler duymuş. Sesi pür dikkat dinlemiş. Ve sesin geldiği tarafa yönelmiş. Sesler bahçedeki gülfidanlarının yanından geliyormuş. Siyah beyaz renkli bir kedi acıklı acıklı imdat istiyormuş. Maviş hemen yardımına koşmuş.
Kedi:
-‘Ne olur bana yardım et.’diye mırlamış.
Onun bu haline üzülen Maviş:
-‘Ne oldu sana böyle?’diye sormuş.
Kedi titreyerek cevap vermiş:
-‘Köpekler kovaladı, buraya da zor kaçtım.’ Demiş.
Maviş yine acıklı bir sesle:
-‘Bir yerinde yaran var mı?’ diye sormuş.
Kedi:
-‘Yok; ama çok korktum, kaç gündür bir şey yemediğim için koşamadım. Şimdi de çok açım.’demiş.
Maviş, onun bu sözlerinden sonra koşarak eve gitmiş ve kendi mamasını getirmiş. Yiyeceğini onunla paylaşmış. Kedi o kadar açmış ki Maviş’in mamasını silmiş süpürmüş. Karnını iyice doyurmuş. Daha sonra Maviş’e:
-‘Sana çok teşekkür ederim, mamanı bana verdin; ama şimdi de sen aç kaldın.’demiş.
Maviş:
-‘Önemli değil, ben aç kalmam da senin bir sahibin yok mu ?’demiş.
Kedi gülümseyerek:
-‘Evet, benim bir sahibim yok ama özgürüm; istediğim yere gider, istediğimi yaparım. Bir sahibim olsaydı onun emri altında yaşardım, onun istediğini yapmak zorunda kalırdım. Oysa özgür olmak öyle güzel ki her zorluğa değer. Maviş bir an susmuş, ne söyleyeceğini bilememiş. Daha sonra:
-‘Bak benim adım Maviş, senin adın ne ?’ Demiş.
Kedi:
-‘Doğruya biz daha tanışmadık, benim adımda Kırpık. Eğer seninde yardıma ihtiyacın olursa borcumu muhakkak ödemek isterim. Yardımın için sağ ol ama artık benim gitmem lazım. Sokaklar beni bekliyor, hoşça kal Maviş.’ Diyerek ayrılmış.
Aradan birkaç gün geçmiş. Maviş Kırpık’ı bir daha hiç görmemiş. Çoğu zaman Kırpık ve arkadaşlarını düşünmüş. Onlar nerde ve nasıl yaşadıklarını merak ediyormuş. Daha sonra Kırpık’ın onun için söylediklerini hatırlamış. ‘Acaba ben de onlar gibi yaşayabilir miyim?’ diye defalarca sormuş kendine. Ardından çoğu kez özgürlüğü düşünmüş, kimseye muhtaç olmadan yaşamayı. Acaba Maviş de onlar gibi yaşayabilir miydi?
Maviş çok düşünmüş ve bir karara varmış. O da özgür olmak istiyormuş. Kendi kendine kimsenin ona emir vermeyeceğini düşünmüş. Bunu düşünmek bile ona mutluluk veriyormuş. En sonunda evden kaçmayı aklına koymuş. Gece herkes uyuduğunda evin kedi deliğinden çıkıp bir daha geri dönmeyecekmiş. Plan iyi gidiyormuş artık sokağa çıkmış, etrafına bakınarak yürüyormuş. Birden önünde ışıl ışıl gözlü simsiyah bir köpek çıkmış. Köpek kızgın kızgın sesler çıkararak Maviş’e saldırmaya kalkışmış. Maviş hızla kaçmaya başlamış, ardından kızgın köpek kovalıyormuş. Maviş ile kızgın köpeğin arasındaki fark kapanmak üzereyken Maviş duvarın küçük kovuğuna sığınmış. Köpek kısa bir süre onun çıkmasını beklemiş. Sonunda köpek Maviş’in o kovuktan çıkmayacağını anlayınca oradan uzaklaşmış. Maviş çok korkmuş çünkü hayatında ilk kez bir köpek tarafından kovalanıyormuş. Sabah olmuş ve Maviş hala o kovukta korkuyla titriyormuş. Kovuğun kenarından başını uzatıp sağa sola bakınmış. İleri taraflarda çöpü karıştıran üç beş kedi görmüş bir an için çok sevinmiş. Maviş büyük bir sevinçle yanlarına koşup:
-‘Merhaba.’ demiş.
Maviş’in hemen hemen iki katı büyüklüğünde, yeşil gözlü bir kedi:
‘Oo arkadaşlar şuna bakın aramıza yeni birisi gelmiş ama boynuna bakarsanız zengin kedisi. Bu bizden olamaz.’ Demiş.
Diğer siyah kedi:
-‘Ama sen bizden değilsin’ demiş.
Ardından devam etmiş:
-‘Biz bize benzemeyeni bize benzetiriz. Sokak kedilerine benzetiriz.’ Demiş.
Kedilerin hepsi bir olup Maviş’ i aralarına alıp tırmalamaya başlamışlar. Maviş canın yanmasıyla bas bas bağırıyor imdat istiyormuş. Derken bir kedi:-‘ Durun.’ Diye bağırmış. Hepsi Maviş’ i tırmalamayı bırakmış. Kedi yaklaşmış:
-‘ Durun arkadaşlar, o benim arkadaşım. Ne yapıyorsunuz? O benim arkadaşım.’ Demiş.
Bütün kediler buna şaşırmış. Maviş:
-‘ Kırpık ne olur yardım et!’ demiş. Kırpık Maviş’in yanına gitmiş herkesi onun yanından uzaklaştırmış.
Maviş Kırpık’a çok teşekkür etmiş. Kırpık da Maviş’e olan borcunu ödediği için sevinmiş. Maviş ve Kırpık arkadaşlığın, özgür olmanın sonsuza dek tadını çıkarmışlar.
YAZAR: ARİFE BOLAT
TOKAT/ERBAA
[email protected]