DoST'a MeKTuP..

• 26 Ocak 2007 Cuma 00:00:00

Merhaba sevgili dostum..

Nasılsın? Mektubun az önce geçti elime. Nasıl özlemişim seni ve haberini alıp, sevgini üç beş kelimeye sığdırdığın mektubunu. Hal hatır sormuş, olanları anlatmışsın. Birde süpriz yapmış; şiir yazıp yollamışsın bana.
’’
Bedel
gidenin dönmesini isteyen kim?
ya da bekleyen?

bilmez mi bu biçare yaralı gönül,
ödediği bedeli..

sevgisiyle koştuğu
belki de budur diye solumaya
yakasında ki başka nefesleri ..

gidenlerin unuttukları kırıntıları
yeni gelenlere aş yaptı..
orta da pişmiş kokusu kaldı sadece
olgunlaşmış tenime, saçıma sinen..
zamanla aklaşacak,
elim, saçım ve dilim..
geriye özlemim kalmayacak..
yaşanacaksa yaşamış olacak herşey..

pahalı değil bedeli
geriye baktığımda
yaşamış olanlar çoğunlukta
yaşanmış olmayı dileyenler ise az..
’’
Ne güzel yazmışın bana ithaf edip.. Beni bana anlatmışsın sözlerin ile..Yüreğine sağlık..

Gidenlerden elbet güzel fısıltılar kalacaktır kulaklarımız da..
Ve dinledikçe şükür edecez bunu da yaşayabildiğimize bunca yokluk içinde.. Geri döndüğümüzde pişman olmayacaz, acaba yaşasaydım ne olurdu diye..En güzel tarafıda bu olsa gerek. Verileni almayı bilen bizler ; yaşamış, hissetmiş ve hazmetmiş olacağız geçmişi dolu dolu...Gidenlerse hep birşeyler bırakacaklar bize.. Bilerek, isteyerek ya da aldıklarının bedelini ödeyerek...Çünki bize ulaşmanın yolunun vermek kaydı ile başladığını onlar da biliyorlardı..Tıpkı bizim bildiğimiz gibi..tek farkla..
.......
Biz kaldık.. Onlar gitti...

Kalmak mı zor? Gitmek mi?
............

Ben hep kalmayı yeğledim.Yollarda vakit kaybetmeyi değil.
Hepsini de hatırlarım tek tek, gidenlerin.. Keyifle, hüzünle ve sevgi ile.. Çünki her birine sevgimi verdim dürüstçe... Beklemeden, bekletmeden.. Olması gerektiği gibi. Pişmanlık asla duymadım. Yapmasam, sevmesem mutlaka ki pişman olurdum. Ama ben daima verebileceğimi en saf hali ile verdim. Anlayacak birini bulabilme umudu ile.. Mücadele etmedim kalan olabilmek adına.. Dedim ya yollar da vakit kaybedemem. Ayrıca ben gitmedim ki kimseye hiç, giden ben olayım geride bırakarak.. Ben daima buradayım.. Ben bir ’’han’ım’’ yolcuları olan.. Gelenler; büyüme kapılıp girdiler kapımdan içeri.. Buldular en harlısından ocağımı, pişmiş aşımı..yediler, doydular, uyudular, birkaç sohbet ettiler.. Sarındılar saçlarıma battaniye misali, ısındılar yüreğimin sevgisinde ocak ateşi gibi..Yediler aş bilip tenimi.. Sonra verecek paraları kalmadı belli ki.. Sessizce veda edip gözleri , sesleri ya da iki dize şiirleri ile, geldikleri gibi gittiler! İlk değdiğinde dokunan gibi görüneninden hemde . Veda ettiler sessizce. Geri dönebilme kapısının yedek anahtarlarını alaraktan. Biliyorlar çünki, o anahtarlar; onlar için yapıldı.. Ve geri dönmeyeni de görmedim:)... Göremediler de! Gittikleri gibi geldiklerini sananlar, buna göre davrananlar bilemedi hiç. Bilmediler asla, o anahtara elleri uzandığı an benim için ölü olduklarını....
Ah keşke ben de bilsem sonrasında nelerin geleceğini ve gelebileceğini.. Sanırım ben gibi yüreği ile yaşayanlar buna cevap veremezler. Sadece o an esen rüzgara kapılıp gidiyoruz işte. Uçuşan yeşil yaprak gibi.. Dala tutunsak yaşayacaz ama, o dal nerde..??? Bunu bulma telaşı içinde uçuyoruz her gördüğümüz sevgi ışığının peşinde, rüzgarın eşliğinde.. En azından beni tarif böyle.
Neyse..
Neyse mi? Bu sözü bu ara ne çok duydum. Hep üzüntüme sebep olanından hem de. Halbuki seni üzmeyi istemem. Bak sanırım yine yazacağım. Neyse.. :-) Umarım bu kez sevinçlere vesile olur.
Kendine iyi bak dostum.. Antibiyotiğimi içtim, bitti demişsin. Umarım iyi gelmiştir.. Uykuna dikkat et.. Seni sevenleri düşünde buna göre kendine iyi bak.. Seni sevenler için.. Kendin için olmasa bile. Bilirim bazen insan kendinden bile sıkılır. Ben gibi! Bazen ama:) Kısa süreli..:-)
Cevab-i mektubunu en tez zamanda beklerim, Gözlerim yollarda postacıyı arar. Bekletme beni çok.. Bilirsin beklemek daima korkutur, endişelendirir beni..

Sevgimle kal..(Gördüğün gibi hala var.. Yok edemediler):-)