İNSANLIĞIN ÖLÜMÜ

• 20 Ocak 2007 Cumartesi 00:00:00

İNSANLIĞIN ÖLÜMÜ

İlk defa bu kadar çaresizlik içinde kıvranmak.Küçücük titreyen ayaklarının titreyişini durduramamak.Yavaş yavaş tükenişi karşısında kayıtsız kalmak.
O gün hala iyileşeceğini düşünüyordum,hayal olduğunu bilsemde bu mutluluk sarhoşluğunda olmak beni biraz olsun teselli ediyordu.Onun düzelmesi için herşeyi yapardım.O benim sessiz arkadaşımdı.Artık son gecesiydi bizimle beraber.Son defa onu elime aldım, elimde bile durmakta zorluk çekiyordu.Bırakmak istemedim eğer babam izin verseydi sonsuza dek onu öyle tutardım.Ve kafesine yavaşça bıraktım çırpınmaya başladı.Ben onu hep elimde tutmalıydım.Gözlerimin önünde çırpına çırpına ölmesi kalbimde derin bir yara açtı.
Yaranın en derinini de insanların "aman alt tarafı bir muhabbet kuşu "demeleri açtı.