Üzgünüm...
Hem de çok..
Tariflere sığamayacak kadar...
Elimden alındı tüm oyuncaklarım. Sessizliğim ve yalnızlığımın eşliği dışında oyun evimde ki herşeyi aldılar bir söz ile. Gerçi söylediklerim okunduktan sonra sessizliğimi de alacaklar ya elimden, neyse.. Biraz daha vaktim var kahvemi içerken dinginliğin tadını çıkarmaya. Gelecek cevapların uğultusunun uyanmasını beklerken, karşı koyacak gücü toplamama yetecek kadar hem de.
Kapımın çalmasını bekliyorum. Oyuncaklarımın alındığı oyuncak evimde...
.........

Bekliyorum elimden alınırken kırılan oyuncaklarımın süprüntüleri arasında. İçmediğim sigaranın evime dağılmış dumanını çekerek içime..
Oyuncaklarım ki, verilen alanlar üzerinde hayallerimle yarattıklarımdı.. Var olanları, baktığımda albenisi olsun diye kendi desenlerimle ilmek ilmek işlediğim. Doğum sancılarını; şımarıklığımın en üst raddesinin ilaca dönüşmesinden oluşan gülümsememle, serumuma karıştırmadan binlik altın vuruş dozunda lokal olarak içmemle dindirmiştim. Keyif içinde, şevkle. ..

Üzgünüm..
Pek direndiğim söylenemez vermemek için.. Direnmemin de anlamı yoktu. Seçeneklerin fazlaca sunulmadığı bir ortamdaydım. Hani vardır ya, filmler de izlemişizdir ; ’’Gohtika’’ da mesela. Cam duvarlar arasında bırakılırsınız, herşey şeffaf kandırmacası adı altında.. Kobay gibi, tüm fiziksel ihtiyaçlarınız karşılanır. İlk andan itibaren gözetime tabiisinizdir. Doğal olmanız beklenir sizi izleyenler tarafından, kendilerince gerekli gördükleri kurallara harfiyen uymanız şartıyla.
Ki, bu ortama o camlardan ’’özgürce!’’ bakabileceğim hevesi ile gelmiştim. Bakarken, bakabilmenin keyfini sürerken, oyuncaklar yaratıp metrekaresi belli odamda, renkli düş/ünce/lerimi bırakıyordum parmak izlerimle dolu camların arasına.
Ki, bir jilet kalınlığı idi o camların arası.. Sıcak nefesime takılıp dışarı akan harflerimle genleşip, genişlemesi için dayamıştım dudaklarımı aralığa. Heyecanımdan olsa gerek gittikçe sıklaşarak, titreyişlere dönüşüyordu soluklarım. Haz alışıma eşdeğer yükselişlerle büyüyordu camdan odam. Odalarım. Ve son hali evim.
Büyüdükçede karşıma geçip izleyenlerim artıyordu. G/İzle(n)meyi hep mecburiyetten sevmişimdir. Noktalar bıraktım benden sevgimle kokularını salan, izleyenlere. Her izleyen kokunun hoşluğuyla sarhoş camdan duvarlarıma yaklaştı. Gör/mey/en gözlerle beni, burunlarının doğrultusunda.
Tütsülerimin yandığı kumlarımın üstüne, kendi düşlerinin tütsülerini yakıp bıraktılar. Renk renk uzun mumlarla dilek dilediler bana özel. Alevin de ısınayım, görebileyim daha net diye. Oyuncaklarımı süslemem için kendi sandıklarında sakladıkları pulları, boyaları, kagıtları, kalemleri çıkardılar. Önüme sürdüler almam için, hatta çağırdılar beni gel al diye. Paylaştılar benle. Çağırmaya korkanlar unutmuş gibi yaptılar köşelerde bazen de. Hepsi de sevgimle kaldı. Saygımdaydılar da şüphesiz.
Ben evimi çok sevdim. İzlernirken izlediklerimle, izlerken izlendiklerimle, parmak izleri(m)(y)le dolu cam duvarlarımın arasında çok mutlu oldum. Şımardım, şımartıldım. Oyuncaklar yarattım. Allı, morlu, güllü, melodili. Her köşesine sindi kokum. Her hücresi ben koktu.
Sınırsız şımarıklığımla çoştuğum, düşlerimi saldığım, özgürce gülümsediğim hiçlik ülkem oldu evim. Sesli öpüşlerimin geçtiği komşuların duymasından sakınmadığım odalarım, sabahın beşinde aydınlanmaya başlayan bitmesini istemediğim geceye inat. Dolunayın doğuşunu seyrettiğim, doğduğunda uluduğum, yıldızları seyredip, yağmurlarımın yıkadığı çatımda şafakla öten kuşlarımın cıvıltısı . Sevgilimin sevecen, istekli, kızgın, eskilerin acı küf kokusu ile dolu nefesleri ile buğulaşan camlarımın, yüreğimde ki sınırsızlığına tezat dar alanlarıyla sınırlı evim.
.........
Sinen koku dışında boşaltılan evim.
..............
Esen tatlı meltemlerin eşliğinde melodi ile çınlayan camdan şeritlerimin asılı olduğu, sıcak kahvemin uyandıran kokusunu sevemediği halde ben için tahammül ederek çiçeklerimle bezeli kapımdan içeri girdi.Tercih hakkımın olmadığı doğruları sundu gözümün önüne; kopyalanarak saklanması istenen, örneklerle dolu, ciddiye almam gereken celb öncesi uyarı dilekçesi ile; parmak izinin parantez içine alındığını belirten kırmızı puntolarla süslü mavi üniformalı.
.............
Sandığımdaki hiç kullanmadığım parmak izi bırakmaması amacıyla hazırlanmış eldivenlerimi giyiyorum artık..
Ta ki parmak izimin doğru okunabilirlik seviye rapor(yorum)um gelene kadar!
...............
Üzgünüm...
Hem de çok..
Oyuncaklarım için değil artık.
..
Üzgünüm...