SON
Hiçbir şeyim artık

Ardımda bırakmak istemediğim bir insan var. Konuşamadığım, dokunamadığım hatta bakamadığım. Onsuz devam etmek istemediğim. Ama zorunluluk bu. Hiç istemediğin bir şeyi yapmak zorunda kalırsın kimi zaman. Anlatamam sana. Yapmak istediklerim,yapmak zorunda kaldıklarımdan farklı.
Birazdan karanlıklara gireceğim. Bilmediğim bir yere. Sen herşeyle birlikte geçmiş olacaksın. Evet seni unutacağım zorunluluk... yasaklarla kuşatılmışım ben. Hayır, bunlarla başa çıkamam. Aşamam onları. Ben, böyle yaratıldım. Varoluşumun tek nedeni bu. Bunların karşılığında yaşamak verilmiş bana.
Ve şimdi zamanım doldu. Gidiyorum kimseye elveda demeden. Zincirlerle yaşayamam ama onları kıramam da. Bağlanmış gözlerim, senden başkasını görmüyor artık. Ama sana bakamıyorum gözlerim yanıyor, vücudum buz kesiyor. Ve ben karşındaki bu harabeyi sadece uzaktan seyredebiliyorum. Sözüm geçmiyor,kendime bile. Gözlerim kar, gözlerin kor. O kadar uzağım ki senden...
Serin suda yüzerken karaya vurdum ben. Kum doldum, soluk alamadım, geri dönmeye çeliştim, gitmişti artık denizim,gitmiştin. Ben, serap bile olmayan bir çölde kalmıştım. Sensizlik kızgın soğuk, sensizlik keskin sıcak ..
Sensiz yaşamak-sensiz ölmek zorundayım.
Hiçbir şey olmak istiyorum.
Herşeyin sonunda –SON- yazan bir hikaye olmasını istiyorum.
Gidiyorum, kaçıyorum herşeyden-senden.





Hiçbir şeyim artık.

SON


GİZEM KÜÇÜK