Ateşböcekleri beni çocukluğumun merak ve heyecan ve birde ilgi konusuydu
kuzu otarırdık biz arkadaşlarla mazideki kalan çocukluğumda akşam karanlığı çökmeye başladığında heyacanımız ve arayıp bulma merakımız sarardı çocuk aklımıza ve bedenimize ilk bulan o günün şanslısı olur ve başına toplanır avcumuza alır onun o eşsiz ışıltısını seyreder mutlu olurduk bu mutluluk kısa sürerdi avcumuzda ışı körelmeye ve azalmaya başlar ve üzülürdük bizi sevmiyor hissine kapılırdık ve doğasına ve özgürlüğüne yani otların üstüne bıraktığımızda bir süre sonra yeniden işik sacmaya başlar ve bizde buruk bir heyecan ve sevinç olurdu
anladım yıllar sonra doğamı ve özgürlümü ve kıymetini anladım ateşböceğinin düşkünlüğünü
ve bende doyasıya doğamı ve özgürlüğümü yaşadım ve yaşıyorum
ateşböcekleri misali etrafıma ve sevenlerime işik saçmatı ilke edindim
bu yüzden inandıklarımla yaşarım yaşadıklarım ve yaşayacaklarımla vvarım