yaşam öyle kolay ve öyle zorki iki kelimeden ibaret

• 4 Nisan 2007 Çarşamba 16:46:56

merhaba arkadaşlar size bir yazımın devamını yazmak istiyorum çünki
yaşam , saglık öyle çabuk kayboluyorki
yaşamın saniyesi bidakikalık

günlerden cumaydı
normal bir gün gibi herzamanki giğbi sabah saat :08 de kalmış televiz yon seyrediyordum çizgi filmlerimi seyrederek başladım bir güne ve sonra yatagımdan kaltım duşumu aldım işe gitmek işin hazırlık yaptım saat 11 civarı olmuştu yolda giderken canım tatlı çekti tatlı aldım yiyerek gittim işe işyerin de işleri hallettim ve çayımı içiyordumki lavobaya gitmem gerek hissettim işte o an oldu ne olduysa bana hafifte bir sancı migdemde başlasdı
ben her halde tatlılar dokundu dedim böyle fazla umursamadım belki geçerdiye soda filan içtim ama nafile geçmedi işyerinde selindiye bir kız çalışıyordu o bana adaçayı ıhlamur karışıtırdı ve bunu iç dedi içtim yok yine bir faydası olmadı en sonunda akşam üstü bir eczaneye gittim ilaç aldım eczacı yarım saat sonra bişewyin kalmaz dedi ama nafile benim agrılarım şitdetlendi ve yürüme ya başladım biraz iyi geldi ama daha çokı agrılar arttı
ve saat :22 gibi ev arkadaşımın yanına gitim işyerindeydi ona izin aldım direk hastaneye benim ulrasonları çektiler filmler serumlar kan almalar derken biyanda kıvranır ken sancı dan saat gecenin 02. oldu arkadasımla beni müşade diye bir yere yatırdılar arkadaşımla aynı yerde yatakta yattık ben agrılarımda lavobaya gitmekten biyadan serum böyle sabahı ettik sabah biraz içim geçmiş ve bir uyandımki doktorlar karşımda neren agrıyor diye sorular soruyorlar biride karnımı elliyor buradamı agrıdiye ve beni iki üçsaatte bi kontrol ediyorlar tam tehşis koymadılar ya apandis yadda başka bişey sonra beni bikere daha ultrona gönderdiler ve tahliller yaptılar bize cevap yok söylemiyorlar ve cumartesi günü böyle bitti ve gece oldu bitane bıçaklanmış birisini getirmişler adam iki kişi kavga ederken ayırayımdiye arada kalmış olan ona olmuş ne geleni var ne gideni çok üzüldüm ve sabah oldu saat 09 gibi bir fer yat koptu hastane bahçesinde şöyle diyordu genç yaşta kara topragamı verecektim seni bu ses çok içimi burktu fer yad eden kişiyemi üzüleyim yada kendi halimemi neden mi benim yanıma arkadaşlarımdan başka gelen olmadı en çok gelen lale abla can dostum mehmet birde koreli arkadaşım yosef işte saat 10:10 geçiyor beni ama liyata alıyorlar kimse yok yanımda bıçak altına giderken ya ölüm yakalım o lacak ama hangisi hayırlıysa haktır insana ve ameliyat masasındayım bir korku geldi çünki hiç ameliyat omamıştım ürperdim kormak filandediler ve kolumu bagladılar yantarafa bana bi şey solutuyorlardı ve adımı sordula venerelisin diye bi baktım ki kendimi yatagımda her şey olmuş bitmiş bişekilde mehmet karşımda oldsugunu gördüm ve lavobaya gitmek istedigimi söyledimve kalma dediler bana ördek denilen şeyi verdiler yatar ken yaparsındiye yok yapamıyorum olmuyor ben kalkıyorum ve doktorlar şaırdı amaliyattan sonra hemen ayaga kaltıgımı görünce çok acayip bir hasta olmuştum saat 14 gibiydi bunları yaşarken ve mehmet işe gitti ve yatagıma yattım pencereden güzel bir meltem esiyorki ve arkadaşlarımdfa olmuştu oradfa şakalışıyoruz ve bir tane dedimiz vardı sohbet ediyoruz saat 17 civarı çiçekler agaçlarındalları sallanırken herşey güzel ken bir ses duyuldu birileri senirken biri leri aglıyordu bir kişidaha kara topragın olmuştu dedim kendi kendime yaşamak bi saniyelik bi olay ömür sayılar kadar uzun sıfır sayısı kadar bir hiç suskundum çünki yine feryatlar vardı nasıl sevine bilirdimki işte böyle yaşam öyle kolay ve öyle zorki iki kelimeden ibaret
olmak yada olmamak

yasinkumralsiirleri.sitemynet.com/