YADİGAR

• 9 Ocak 2007 Salı 00:00:00

YADİGAR

Seninle tanışmamız film gibi başlamıştı hatırlar mısın?? Onca zaman aynı sınıfta olup birbirimizi farketmeden ya da birbirimiz için hçbirşey düşünmeden geçmişti...Ancak son sene mezun olacağımız zaman senin bütünleme sınavına kalmanla ve benim bir tesadüf eseri oraya tekrar gelmemle herşey değişmişti biranda..
Ben ders notlarım artık bana lazım olmaz diye düşünerek herşeyden habersiz sevinçli sevinçli başkalarına vermek üzere getirmek üzere gelmiştim oraya, sen de sınavın kötü geçtiğinden bütünlemeye kalacağını bilerek ve kurs açılacak mı diye sormak için gelmiştin..
Sıcak bir yaz günüydü..Birbirimizin simasını kısmen anımsıyorduk aynı sınıfta olduğumuzdan her ikimzde, ama ötesinde birşey yoktu o güne dek..Sonra konuştuk biraz sen durumunu anlattın ben de dinledim kursun bütünleme de yeniden açılıp açılamayacağını sordun ve oradakilerden hayır cevabını almıştın sonra ben de benim ders notlarımı ve kitaplarımı vermeyi teklif etmiştim sana ,sen de kabul etmiştin,ve sonra telefon numaramı istemiş,nazikçe teşekkür ederek elimi sıkmış ayrılmıştık..
Ben hala şaşkınlık içindeydim ve bir o kadar da birisine planlanmış bir şey olmadığı halde yardımcı olabileceğimi bilmenin mutluluğu içimi sarmıştı.Ama diyorum ya hala sıradan birisi idin benim gözümde yani herkes gibi..Evime geldiğimde kitaplığımda o derse ait işine yarayabileceğini düşündüğüm bir kaç kitap daha gözüme çarpmıştı ve telefonla art niyetsiz tüm iyi niyetimle seni arayarak durumu bildirmiştim ve sen de Fethiye ye yaz tatili için gideceğinden tatil dönüşü görüşüp kitapları alabileceğini söylemiştin ..Tatil dönüşü kitapları benden alıp bütünleme sınavına girmiş ve mezun olmuştunve teşekkür hediyesi olarak bana turuncu sevimli bir oyuncak armağan etmiştin, senden ve bir erkekden aldığım ilk hediye idi bu..
Artık onun da bir adı var dı PORTAKAL..!!!
Seninle sonraki her görüşmelerimiizde inkar edemeyeceğim ancak kendime bile itiraf edemedğim adını koyamadığım bir duygu kaplardı içimi aşk mı acaba diye düşünürken bir yandan da öncesinde yaşadığım hayal kırıklıklarını ve ayrılıkları düşünerek hayır Allah ım ne olur bunun adı aşk olmasın diye dualar ediyordum..Ancak su akacak yatağı bulur misali bir anda gelişti herşey,dostlukla başlamıştı hiç kimsenin dostluğu onun dostluğunun yerini tutmuyordu artık benim için...
Ben de onun yanında olmak istiyor ve kendini duygusal anlamda en zayıf hissettiği anlarda yanında olmak istiyordum..Bir süre sonra askere gitmişti 1 yıl uzun dönem.Ve geçen o zaman içerisinde birbirimize daha çok alışmış bağlanmıştık..Seni tanıyan bu gönüle senden başkası haram ve yasaktı artık.
Zor da olsa yokluğundaki bekleyiş, nihayet askerden gelmişti artık geleceğe yönelik planlarımızı uygulamaya koyma zamanı gelmişti ancak olmadı..Onca zor durumları atlatan biz tam güzel günlerin temelini atmışken mutluluğun tadını çıkaracakken artık, mutluluğu paylaşmayı başaramadık ve sonunda olmadı evet keşke olsaydı ama olmadı..
Şimdi ne bunların nedenini sorguluyor ne de gecen onca güzel zamanın hatrına seni suçlayabiliyorum..Sadece artık senden kalanlarla avunuyorum
Askerdeyken yolladığın mektup,askerlik resimlerin,terhis oldugunda benim için üzerinde "SENİ SEVİYORUM" yazılı armağan ettiğin havlu, ve kırmızı saçlı bebeğim..İşte o kırmızı saçlı bebeğimin adı YADİGAR..Ve yine askerdeyken o kadar uzun yoldan doğum günümde gönderdiğin çiçeklerin kuruttuğum ve hala sakladığım yaprakları,seninle birlikde gittiğimiz sinemanın biletleri,bana aldığın mavi taşlı kolye ve şuan aklıma hatta aklına gelmeyen sayamadığım daha bir çok şey hepsi hala ben de duruyor..
Ve ne zaman seni özlesem onları sen mişcesine kokluyor hasretimi bir parça olsun gidermeye çalışıyorum..Onlar bana şimdi senden YADİGARLAR..Ve iyi ki de var işte şimdi senden kalan ve beni ayakta tutan artık sadece onlar VAR....