KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
gece
gözlerinin altında mor halkalarla güneşin doğmasını bekliyordu.uyku yoktu bu gece herkes uyumalıydı o yitirmiş olduklarını bulmalıydı nasıl başarcağını bilmeden.yitenler…aslında düşünüyordu hiç kazanmamıştı.elinde olanları da korumayı bilememişti.bir boşluk vardı sadece gece gibi karanlık.’karanlığı sen yarattın’sen istedin yalnız kalmayı diyordu içindeki…nasıl biriydi acaba,herkesle konuşan telkinler veren ses?herkesin ikinci bir sesi vardı onunki nasıldı kendine benziyor muydu?o hep özgür yanı oldu kişiliğinin.ne istiyorsan yap kime ne senden diyordu.bu nereye kadar böyle devam edebilirdi bilmiyodu.ama değişmezdi artık,böyle kalması da bir yandan mutlu ediyordu onu.yaşamak bu değil miydi?özgür olabilmek…
YORUMLAR
Yüreğine sağlık demiyeceğim çünkü yorgunsun belli bir tarafın siyahken bir tarafın beyaz senin üzme kendini bu kadar ve bence hissedebildiğin kadar özgürsün - hissedebildiğin kadar mutlu ve var olabildiğin kadar varsın
unutma sevgiyle mutlulukla ve olumluluklarla kal .....................
tamamen doğru yazmışsın ancak özgür olabilmek için o kadar naif ve kibarki buda inasnı biraz zorlar
