Ömer'in bisikleti

• 9 Aralık 2006 Cumartesi 00:00:00

Baharın ilk günlerinde çamurlar içinde sürerdi çocuklar bisikletlerini. Hepsi
de gıcır gıcır ve rengarenk. Onları seyrederken hep çocuk olasım gelirdi içimden. İmrenirdim. çünkü çok istememe rağmen babam bana bisiklet alamamıştı. şimdi anlıyorum alamadığını. o zamanlar almıyor sanıyordum.
Günlerden bir gün bütün çocuklar almış bisikletlerini yarışa hazırlanıyorlar. Hepsi kendi bisikletini övüyor ve : Ben birinci geleceğim’ diyor.
Hedef ilerdeki ağacın etrafından dönüp gelmek.
Hepsi aynı hizada dizildi ben uzaktan izliyorum. Yedi yada sekiz çocuk,tam olarak hepsini göremiyorum. Yaldızlısı var,yeşili kırmızısı var.Neden sonra başladılar yarışa. Küçük bacakları dönüp duruyordu ve hepsi ayrı bi telden bağırıyordu. Düşenler çamura batanlar oldu kalkıp devam ettiler. Yarış bitti.
Yarışı yalnızca bir kişi tamamlayabildi.Diğerlerinin tekerlekleri çamura saplanıp kaldı.Yarışı Ömer kazandı. Ne diğerleri üzüldü yarışı kaybettiklerine ne ömer sevindi kazandığına.Çünkü Ömer’in bisikleti elma ağacından koparılmış bir daldı.
Şimdi düşünüyorumda Ömer’in bi bisiklet isteyeceği babası bile yok, en azından benim babam vardı.

(ömer PARKTA yaşayan ve varlığını sadece parktan geçerken hatırladığımız yetim çocuk bisikleti nerden alsın)

CENGİZ ŞİMŞEK
08,12,2006


2