Sevgili Müfide, saniyorum ilk defa rastladim size..

Beni buraya, bu saifeye ceken seyin ne oldugunu yazinizi okuyunca anladim...

Ortak bir yönümüz var imis meger..

Ben hic "anneanne" diyemedigim, hep "ANNE" bildigim, canimin canani, yüregimin ak kadinini gördüm sizin Babaannenizde...

Allah ceddimize Rahmet eyleye...

Ölüm anin da yani bu dünyaya vedasinda yaninda olamadim, sizin kadar sansli degildim..

Ama son aninda bendim sesini duymak istedigi, teknoloji sagolsun, son anlarinda zar zor alip verebildi son nefeslerinin o agir sesi hala kulaklarimda..

Vedasinda dahi kulaklarimda bir eda birakmayi basarmisti, yüregimin ak kadini..

Sizi cok iyi anladigima inaniyorum bu mana da..

Zaman zaman, öz annem, hayatta olmasina ragmen ki sükr ediyorum elbet ve onu da cok seviyorum, lakin yetimlesir yüregim, suracigima bir sizi iner inceden..

Yüregimin ak kadini ben konusmadan beni anlayan, karsiliksiz hic bir sey beklemeden, yüreginde beni barindiran ve anlayan yegane kisi idi sanirim yeryüzünde..

O yetimligin agir gölgesi kaldirilamayacak kadar yogunlasir bazen, bir omuz arariz o yüreklerimizin ak kadinlarindakine es deger, sorgulamayan yargilamayan, sadece hayata ve hatalara dair bizleri hayata hazirlayan, ama hangi omuz olursa olsun yanibasinda ki eksik gelir bazen bilirim..

Off gördünüzmü can, bana yaptiginizi doldum tasiyorum iste..

Ben dibe vurdugumda ona olan özlemim boyumu astiginda, bir yöntem gelistirdim, yaziyorum ona:))

Belki kissadan hisse anlattin bu yazinla nineni bize, ama ben derya buldum bu yazinin icin de..

Bogulma iznimi aldim ben bakin boguluyorum iste ince ince sayfanizda..

Bazen oturur annem ile onu cok sevmeme, onun beni cok sevmesine karsin neden öyle olamadigimi düsünür, anneannemde yasadigim hisleri onda yasayamamnin üzüntüsü ile dibe vurur, dalar gider huysuz bir kiz olur cikardim:)

Bunun icin bir suclu aranmaliydi yürek de, kolaydi vijdani susturup anneyi suclamak..

Yillar sonra ki büyümek aci veriyor bilirim, büyüdükce anladim ki gecmise bagli yasanmiyor, onu yanina alip sarip sarmalayip yüreginin en güzel kuytularina, yarina ve yanindakilere bakmak gerekiyor..

Simdi biliyorum ki, ne ilk disimi, ne ilk gülüsümü, ne tosulamami, nede ilk adimlarimi dahi ilk yürüme hallerimi göremeyen öz anneme de agir yükler yüklemisim, ondan ayni anneligi beklemek ile, bana anneannemin verdiginin farkliliginin tadinin farkina varip annemle barismanin en dogrusu oldugunu anladigimdan bu yana mesudum..

Ki gurbetci idi benim öz annem, beni anneanneme biraktiginda, üc aylik, ilk defa görmeye geldiginde dört yaslarindaymisim düsünün..

Abla bildim uzun yillarca öz annemi ve en sevdigim ablamdi nedenini bilmeden..

Simdi anneannemin yadigari biliyorum o bana ve hala hem annem, hem en sevdigim ablam..

Kocaman sevgiler o narin yüreginize.....


Saygilar Elifleyin..





ELIF TÜRK tarafından 12/11/2008 9:06:09 PM zamanında düzenlenmiştir.