KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1342 Okunma
- 11 Yorum
- 0 Beğeni
Maziye Tanık
Daha önce de yazılarım kısmına eklemiştim bunu ama öyküler bölümünde olmalı aslında diye düşündüm,tekrarımın nedeni budur...
Artık yalnızlık değildi oyuncağı yaşlı adamın. Kendi kendine masal anlatmayı öğrendi farkında olmadan. Önce kol saatinden başladı. Farketmemişti 80 küsür yaşına kadar. Oysa ne çok şeye tanıktı; akrep te...Yelkovan da...Gelip geçen sadece eskimiş kordonlardı.
Düşündü de;sevdiğiyle ilk buluşmaya onunla gitmişti. Ondan bihaber. O kolundayken yaşamıştı ayrılıkları. En sevdiğini,babasını, onunla birlikte uğurlamıştı bu hayattan. Onunla evlenmişti.İlk baba olduğunda yine kolundaydı. Eşinin hastalığını öğrendiğinde,farkında olmadan o da tanıklık etmişti. Ağladığını ilk o farketti. O bildi,kimseler bilmedi ondan başka. Evladına attığı ilk ve son tokatta o da onun canını yakmıştı uyarırcasına.
Kireçlenmeleri daha fazla yakmasın diye canını, her ovuşturduğunda dizlerini, kordonunun metali çizdi diz kapaklarını.Taa geçmişe dönüverdi birden.İlk heyecenlarını ona defalarca bakarak yaşadı Aslanlı Park’ta. Bir saatine bakıyordu , bir elindeki çiçek demetine.İlk iş başvurusunda yanında yine o vardı.İlk HAYIRlarda, EVETlerde...Maziye tanıklık etmişti bilmeden,anlamadan. Onun kadar biliyordu, onun kadar tanıdıktı geçmişi.
Yavaşça doğruldu yerinden. 70 yıllık baba yadigarı saatini çıkarıp kollarını sıvazladı..."Babam gibi bende gideceğim ama sen hala burda kalacak ve maziye tanıklık etmeye devam edeceksin. Benden sonrakilere sakın anlatma hiçbir şeyi, aramızda...SIR"
YORUMLAR
çok güzel bir yazı .....
yürekten kutluyorum
Bizi anılarımıza götüren güzel bir yazı kutluyorum.
Gönlünüze, yüreğinize sağlık...
İnsan anılarıyla yaşıyor o anılar bizi gerçek yaşama götürüyor.
Selam ve saygılarımla...
EŞYALARIN DİLİ VARDIR.HAFIZAMIZ ONLARIN DA BELLEĞİNDE SAKLANIR...GÜZEL BİR ÖYKÜ İDİ...YALNIZ GİRİŞ GELİŞME VE SONUÇ BÇLÜMLERİN VE ARA BÖLÜMLERİ PARAGRAFLARLA BELİTSENİZ DAHA ANLAMLI OLUR.SAYGILAR.
İş'in sırrı kelimelerde. Az evvel de bir öykü daha okumuştum. Tarihe tanıklık yapacak onca eşyamız varken
bir saat ne kadar da anlamlı oluyor bazen.
50 sene evvel yoktuk. 50 sene sonra da bizler olmayacağız. Bizlere kimler tanıklık yapacaklarbilinmez. bilinen o ki onlarla iyi vakitler geçirmemez şart.
Yoksa unutulmak işten bile değil...
Başarı dileklerimle... Etkin bir öykü.
Ne yazık ki,hiçbir eşyamız kadar bile uzun ömürlü değiliz.İnsanlığımızın en hazin yüzü de budur.Bir kol saati kadar olamamak ve zamanın farkına varamamak.Çok güzeldi efendim.Kutlarım.Selam,saygı.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık. Selam, saygı ve sevgilerimi sunuyorum.
70 yıllık baba yadigarı saatini çıkarıp kollarını sıvazladı..."Babam gibi bende gideceğim ama sen hala burda kalacak ve maziye tanıklık etmeye devam edeceksin. Benden sonrakilere sakın anlatma hiçbir şeyi, aramızda...SIR"
Evet kısa bir öykü ama üslup ve muhtevayla etkileyici,adeta nostalji tadında,imgelere yüklenen manalarda güzel,öykü tekniği açısında güzel benzetmeler ve etkili ifadeler var belki yazarın şair olmasından kaynaklanıyor.Buda üslubun özgün olşunu sağlamıştır.
Tebrik,takdir ve selamlarımla nice güzel öykülere biz okur,yorumlarız efendim...
Öykünüzü okuyunca sonunda mırıldandım;
Kalbimin kaç kere attığını sadece sen biliyorsun
Yüreğime akan yanık türküleri de sen biliyorsun
Hıçkırıklarım sevinçlerim uykusuz kalmış aşklarım
Sadece aramızda gizli sır kalacak sen biliyorsun
Yüreğinize sağlık....
Saygılar.
Duygulandım, sarstı beni. Yüreğine sağlık, sırrına hep sahip çıkar umarım.
