Aşk'ın Öyküsü

• 13 Kasım 2006 Pazartesi 00:00:00

Bre Köftehor Aşk

AŞK! İnsanın içinde bulunan, ne zaman ve nerede patlayacağı belli olamayan çok şirin bir volkandır... Mutlaka! Önce kendimize sonra da bizi sevenlere farkında olmadan zarar veren tatlı bişi...

Mantığımızın ve duygularımızın, söz dinlemeden hareket ettiği ne zaman ve nerede duracağı belli olamayan, kendi başına oluşan, alevlenen, yanan, kavrulan, külleriyle oradan oraya, kara, yağmura, rüzgara kafa tutarak sarı bir sonbahar yaprağı gibi, belki bir gazete parçası ya da naylon poşet misali savrulup yegane amacı kavuşmak olan uçan bir kuşçuk...

Bedenen, ruhen maddi manevi körleme, sağırlama, dilsizleme düşünmeksizin kararlama ve sakatlama önünü görmeden, çekim gücü sadece ve sadece aşkı olan.. Var gücüyle ölümüne tek kişilik savaşta bir başına savaşan...

Karşıdan bakıldığında yeldeğirmenlerinin yanında eşeğiyle donkişota benzetilen, ne idüğü belirsiz, hala bilimsel olarak araştırılan...

Ve kendi aşkımızdan öteyi göremediğimizden araştırmaları dahi yeterince sonuçlandıramadığımız...

Elin aşkından bana ne ley ley lümü leyyy, benim aşkım bana lüm lüm leyy diye delileme nakaratlar mırıldandığımız...

Bazen de "aaa ben bu ADAMI mı, aaaa ben bu KADINI mı seviyorum?"
A benim salak kafam dediğimiz... Ama yine o moku yemekten de vazgeçemediğimiz... Hiç de iştah açıcı olmayan zorla tedavi olmak ister gibi habire kaşıklama daldığımız, müthiş lezzeti acıyla yoğrulmuş.
Gümbür, gümbür kalp gürlemeleri, faldır, faldır gözlerde şimşekleri çakmaklayan. Doktor yasak etmiş, yasak benim neyime dediğimiz...

Gözlerimiz şapur şupur musonlama yağmurlarla, yarebbimcim çok şükür diye elimizi yüzümüzü bıcı bıcı yaptığımız gözyaşlarımız olmasın sakın..

Var mı alan ey ahali kelepir satıyorum?
Yandım anam babam yandımmm yandım diyom anamıyonuz mu yanndımmmmm...
AŞK yanmakmış, yan gelip yatmak bağ bostanmış. Ateşini gördüm inanmadım dumanını gördüm kanmadım mangalı oldum daha ne olayım?
Külümü savurdum rüzgarlarla, belki bir gören duyan olur da beri gelir diye heyyyyyy
Kavuşmak yoksa bunun sonunda ben bundan ne anladım?
Ağalar beyler emmiler kızanlar uşaklar heyyy heeeyyyyy yok mu beri gelip deyeniniz heeeyyyy
Yine de heyyy heyyyyyy dillerinizi yiyeydim heyyy heyyyyy
Bir tek aşk anlatmadı varın dinliyelim aşkı aşktan ne mel’un şeymiş?
Hadi anlat ninem anlat masalını aşkın! Kim miş ney miş?

Nereden gelir nerelere gidermiş annesinin babasının beşiğini tıngır mıngır sallarmıymış..
Gelip gidersin tıngır mıngır da giderken bizi de içine katar ezersin.. Şeker sende gül sende şerbet diye zehir içen leyla sende... Bırakıp da arkana dahi bakmadan nerelere gidersin bre köftehor aşk?

De hele ley ley lüm deehhh
Melekler yesin seni inşallah...

Sabiha Rana