Tren ve Çocuk

• 27 Ekim 2006 Cuma 00:00:00

Oniki yaşındaydı.Anadolu’da bir şehirde oturuyordu.Bir memur babanın dört çocuğundan biriydi.Temiz yüzlü,yakışıklıydı.İçine kapanıktı.Okul arkadaşları dışında pek arkadaşı yoktu.Okulu seviyordu.Derslerini hiç ihmal etmez,ödevlerini günlük olarak yapardı.Dostları kitaplardı.Hikaye kitaplarını okumayı çok severdi.

Sait Faik en çok okuduğu yazardı.Diğer bir zevki de trenlerdi. Bu ağır, devasa makinelerin gökyüzüne doğru yayılan dumanları, tekerleklerinden ve düdüğünden çıkan değişik sesleri onu büyülerdi. Evleri tren istasyonuna yakındı. Derslerini bitirdiğinde, hikaye kitaplarını okur ondan da canı sıkıldığında soluğu istasyonda alırdı.Trenlerin varış ve kalkış saatleri ezberindeydi. Trenlerin varış saatine beş dakika kala istasyona gelir,salonda oyalanırdı.Salondaki berber dükkanını pek severdi. Berberin müşterinin saçını kesmesini, usturayı masatlamasını, sabunu köpürtmesini ilgiyle izlerdi.