BENİM BABAM ÇÖPÇÜ

• 19 Ekim 2006 Perşembe 00:00:00

İstanbul un kenar mahallerinden birinde bir derme çatma gecekonduda oturmaktayız.Bundan yıllar önce....Babam hamallık yapardı.Annem ben ve iki kızkardeşimle ilgilenirdi.Maddi durumumuz iyi sayılmazdı kıtkanat geçinirdik.Sadece günlük kazanır onunla geçinirdik.Geleceği düşünemezdik,çünkü elde avuçta yoktu.Günler birbirini kovaladı aylar geçti derken bir sene geçti.
Mevsimlerden sonbahar aylardan EYLUL dü.Ben çok heyecanlıydım.Neden mi artık büyümüştüm okula gidecektim.Babam defter kalem çanta ayakabı önlük alacaktı...Bu arada size söylemeyi unuttum babam benim işe girmişti artık...Sokaklardaki çöpleri topluyordu.Önceden önemsemezdin insanların yere çöp atmasına ama babam bu işi yapmaya başladıktan sonra nerde bir çöp görsem şimdi bile istemsiz olarak alırım yada atanları uyarırım.
Okul hazırlıkları için çarşıya gittik ancak istediklerimi alamadı annem çok pahalıydı.Annem biraz üzgündü oğlu için gönlüne göre alışveriş yapamamıştı.Bense yinede sevinçliydim.Babam beni bizim mahalledeki okula değilde başka okula yazdırmıştı.O zaman kızmıştım babama ,bütün arkadaşlarım mahalledeki okula gidiyordu bense onladan ayrıydım.Sonradan anladım babam okusun adam olsun diye başka okula yazdırmıştı.İyiki öyle yapmışsın babacığım.
Sabahleyin erkenden kalktık.Annem giydirdi saçımı taradı,cebime beyaz mendil koydu.Babamda en az benim kadar heyecanlıydı.Hem o gün benim babam çok yakışıklı olmuştu.Elele tutuşarak okulun yolunu tuttuk .Babam öğretmenimin sözünü dinlememi yaramazlık yapmamamı.öğütlüyordu.
Okulun önü çok kalabalıktı.Bana benzeyen birçok öğrenci vardı.Biraz bekledikten sonra yanımıza çok güzel bir öğretmen geldi.Annemden bile güzeldi.Hadi bakalım Emre babanla vedalaş sınıfa girecez dedi.Ben ilk defa ailemden ayrıldığım için dokunsalar ağlayacaktım ama erkeklik gururum ön plana çıkarak güçlü oldum.Ben artık çocuk değildim ağlayamazdım.
İkişerli sıralarda oturttu öğretmen bizi ben bir kızla oturuyordum.Öğretmen kendini tanıttı.Adı ARZU...Sırayla herkes adına soyadını babasının ne iş yaptığını söyleyecekti.Herkesin babası ya memur ya öğretmen yada askerdi.Kimsenin babası çöpçü değildi yada işsiz.Neden babam beni bu okula yazdırmıştıki...Sıra bana geldi .Emre aydın babamda ,babamda şöför dedim.Neden oan çöpçü demedim bilemem.Galiba utanmıştım.Ama çabucak unuttum çünkü oyun öğrenmiştik.zİL çaldı koşa koşa eve gittim.Anneme öğretmenimi anlattım.Çok yorulmuşumki erkenden uyudum sedirde.Okul ne güzeldi şarkı ouyn öğreniyorduk.Haftasonu oldu okul yoktu neden ama diye çok ağlamışım.Hatta inandıramayınca beni babam okula götürmüş.Okulun kapısı kilitli olunca geri dönmüşüz.Bbam işe gitti.Akşam eve geldiğinde elinde çanta vardı bu senin dedi.Çok güzel bir oyuncaktı.Sarıldım babamın boynuna...Haftasonu babam ne zaman işe gitse dönerken hep birşeyler getiriyordu.Bazen bana bazen anneme bazende kızkardeşlerime ...İyiki babam çöpçü diyordum mahalledeki çocuklara hava atıyordum.Ama hala okuldaki çocuklara söyleyememiştim.Utandığımdan değil sadece bana yalancı demelerinden korktuğum için söyleyememiştim gerçeği...Birgün babam bana çok güzel boya kalemleri getirmişti.Getirdiklerinin en güzeliydi.Çok mutllu olmuştum.Düşünüyordum insanlar ne kadar müsrüftüler.Birçok şeyi işe yaramaz diye atıyorlardı.Halbuki hepside yepyeniydi.Neyse atmasalardı kimse onları zorlamıyordu.Ama ben olsam atmazdım.Bugün okula daha bir zevkle gittim.Çünkü resim dersi vardı ve benimde boya kalemlerim vardı renk renk.Öğretmen ailenizin resmini çizin demişti. Ben ailemin resmini çizdim sıra boyamaya gelmişti.O güzel boya kalemlerimi büyük bir gururla çıkardım .Boyamaya başladım.Biranda sessizlik oldu ve öğretmen başımda sinirli bir şekilde bekliyordu.Emre o kalemleri ne zaman aldın.Bem şaşırmıştım.Kekeleyerek,babam haftasonu aldı dedim.Öğretmen sesinin tonunu yükselterek,yalan söyleme Emre bu kalemler yeni almaya benzemiyor.Arkadaşın ALİnin kalemleri cuma günü kaybolmuş sen almışsın.Ben ağlıyordum ben almadım valla babam aldı dedikce bunlar yeni değil.yarın Emre babanla okula gel dedi.Ben ağlayarak eve gittim.Bana hırsız denilmişti.Akşam babam gelince babama olanları ağlayarak anlattım.Babam sabah olsun ben öğretmenine anlatırım dedi.Ağlayay ağlaya uyumuşum,uykumda hep ben almadım babam aldı demişim.Sabah oldu babamla gittik okula öğretmen karşıladı bizi.Benim başımı okşuyorduHsan Bey yanlış anlaşılma olmuş,özürdileriz kalemleri hademe cuma günü bulup kaldırmış.Babam kızgın sesiyle oğlum gece hiç uyumadı ağlamaktan ben çöpçüyüm buldugum yeniye benzeyen eşyaları çocuklarıma getiririm.Ama siz yargısız infaz ettiniz.Emre artık bu okula gelemez artık.Git oğlum son kez sınıfına.Başım dik şekilde benim babam şöför degil,BENİM BABAM BİR Çöpçü DEDİMağlayarak sınıftan çıktım.
Bu anımı hatırladıkça hem ağlarım hemde gülerim.Bu olyın azmiyle sınıflarımı dereceyle bitirdim.Şu an güzel bir mevkideyim ailemin özellikle babamın sayesinde...Eskiden kalma bir alışkanlığım bazen yeni eşyalar alıp çöpe atarım ,bazende biraz kullanıp çöpe atarım.Benim gibi birirleri babasının yolunu gözler diye...