Deli Kızıma 4

• 3 Nisan 2007 Salı 11:45:15

DELİ KIZIMA MEKTUPLARDAN 4
Gülümse deli kızım!
İnsanlar kendini beğenmişlikle,bencillikle tükeniyorlar gitgide sevgili.Keşke her insan kendini sevebilse,hatta kendine aşık olabilseydi gülüm.Keşke kendini başkalarından üstün görebilme duygusundan kurtulabilseydi insanlar.Kendine aşık olan insan,evrendeki muhteşemliği,aşk üzerine kurulu olmasını derininde hissedendir.Aşkı yüceltip,kendine aşık olmayı küçümsemek ne garip çelişkidir?İki insan baştan aşağı aşk kesilmeden kutsal bir sevda yaratabilirler mi?Aşkı öncelikle kendinde hissetmeyen,başka birine ne derece aşık olabilir?Bir denememde,"Bütün insanlar aşk yoktur,yalandır aşklar demis olsalardı,kendimi baştan aşağı aşka dönüstürerek ben de onları yalanlardım," demiştim.Aşk,evrensel varoluş enerjisi değil midir?"Sana aşığım," demek,"İçimdeki aşkı ancak seninle paylaşabilirim,ancak sende karşılık buluyor aşkım," demek değil midir?Gerçekten kendine aşık olan insan evrensel bütünlüğü tüm boyutlarıyla görebilendir.Her şeyin birbirini varettiğini görebilen bir insan,bırakalım başka insanları bir tarafa,kendini bitkiden,hayvandan,hatta cansızdan bile üstün görebilir mi?Üç büyük dinin temeli olan ’her şey insan için’ anlayışı evrensel birliğe aykırı değil midir?İnsan ırkçılığı değil midir? Hayali cennet peşinde koşanların,dünyamızın cehennemleştirilmesine kayıtsızlıkları samimiyetle bağdaşır mı? "Benim Meskenim Dağlardır" adlı türkü,rakıya katılan su gibi gönlüme rahmet oluyor şu anda.Efkar şimdi yıllanmış şarap gibi içimde sevgili.İnsanları giderek mekanikleştiren,aşk ve dostluktan soğutan,paylaşım ve dayanışmayı değersiz hale getiren sistemden uzaklaşmak için alıp başımı dağlara gitmek isterim bazen.Tekkede inzivaya çekilen dervişler gibi olmak isterim kimi zaman.Şu anda insanlığın gidişatına sitem ederek, kendi kendime şöyle diyorum:"Tek servetim olan kişiliğimle gidiyorum Anadolu’ma. Geçimimi sağlayacak bir iş bulacağım.Kalan zamanımı okuyarak ve yazarak geçirmeye çalişacağım.Gönlüm arşa değsin diye,gelmiş geçmiş tüm insanlık güllerinin onurunu hiç sönmeyen bir meşale gibi taşıyacağım içimde.İnsanların çoğunun paraya iman ettiği günümüzde,insanlık,kültür,sanat,aşk,dostluk gibi şeylerle kendini paralamaya devam ey romantik serseri!Şarap,kalem,defter ve kitaplar en yakın dostlarındır artık." Kimsesizlik duygusu içinde yüzen insanlardan usandığım için,yalnızlığıma(içimdeki kalabalıklara,içsel yolculuğuma) yelken açmışken sen çık karşıma ey deli kızım.Necip Fazıl Kısakürek’ten bir dörtlük aklıma geliyor şimdi:"Ne hasta bekler sabahı-Ne de genç ölüyü,mezar-Ne de şeytan,bir günahı-Seni beklediğim kadar..."Geçenlerde rüyalarımda karşılaştığım siluetini getirdim gözümün önüne."Ey deli kızım!Ölümü arzuladıkça yaşama sevincimin artması gibi seviyorum seni," dedim sana.Sen de içimdeki ses aracılığıyla sanki bana,"Yeryüzü yatağımız,gökyüzü yorganımızmış gibi seviyorum seni," dedin sevgili.İşte o an bırak başımı alıp dağlara gitmeyi,evrende yolculuğa çıkarmış oldun sanki beni.Şiircekal deli kızım!
Omayra May