saygıdeğer adını yazamadığım şair. öncelikle duyarlı bir yazınız. aynı şeyler yaşadıklarımız üretimden uzak tüketime doğru gidiyor çocuklarımız. yokluğu gören bizler bir topluğuiğnenin değerini ölçebiliyoruz. televizyon proğramları düşünmeyi sevk etmiyor tekelleşmiş zaten. keşke bütün insanları düşünmeye okumaya yazmaya sevkerdebilsek. güzel anlamlı bir yazı tebrikler. Hasan Öztürk

teşekkürler. Tüm yorumlar için

tebrıkler hocam vurmuş geçmışınız...saygılar.kalem kuvvetli....yarab bız amatörlerede yazma kuvvetı ve düşünme gücü ver.

Bir akım başlatalım o zaman, hep beraber iyi şeyler düşünelim...

Ama önce iyi, olumlu düşünmeyi öğrenmeli...

Tamam başladım...
:)))

Tüm saygı ve sevgimle canım...

Sevgili Nesrin ve le ciel değerli yorumlarınız için çok teşekkürler. Sevgilerimle

düşüncelerinize aynen katılıyorum gözlemleriniz çok iyi bu ve benzeri dayatmalarla refah toplumunun bir üyesi gibi hissettirip sahip olamadıklarımız hayıflanan,uyutulan bir toplum olduk .kutlarım. saygılar.

:)))

Evet, sahip olabilmek için düşüncelerimizi yoğunlaştırdığımız o kadar bencilce heveslerimiz var ki; insanlığa yararlı, doğaya saygılı, geleceğe umutlu tüm düşünme yetilerimizi o yoğunluğa kurban ediyoruz.

Haydi arkadaşım biz düşüncelerimizi birbirine yaslayıp güçlendirelim. Belki yıkılmakta olan insanlığa dayanak olur bir parça. Madem düşünce gücü her şeye kadir :))

İyi bir gözlem, anlamlı bir anlatım. Kutlarım