KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
HÜZNÜ SAÇIMA TAKTIM
HÜZNÜ SAÇIMA TAKTIM
En sahte gülüşleri bile gerçek sandığım vakitlerdeyiz. Hüznü saçıma taktığım güllerden ayıran tek şey; o kadarda güzel durmaması.
İçimde o kadar çok şey biriktirdim ki, harcamak için vakit yok. Nereye gitsem bozuklukları kullandım, bütünlüklere el değmedi henüz.
Ne çalan şarkıları duymak, nede çalınmayanlara eseflenmek gelmiyor içimden.. Yıkadıkça kirli çamaşırlarımı, asmak için yağmurum dinmesini bekliyorum. Yağmur hiç dinmeyecek gibi duruyor. Güneşin gözünü baktıkça, bıyık altından gülümseyen bulutların azizliğine uğruyorum.
Hüzün, hayal kırıklığı, yalnızlık... Hepsiyle tanışıklığımız bir o kadar eski. Hangisine daha çok nazım geçer bilmiyorum. Kadim dostlarım; hiç hayal kırıklığına uğratmadı, hiç yalan söylemedi... Fark etmek zor olmadı hesapsızlığın çölde serap görmek olduğunu. Biriktirmek istemedim yalan riya ne varsa, yanımda taşımadım yük olduğunu düşündüklerimi, kibrit kutularını hep sevdim, çökerttim kağıttan kulelerimi, nedeni yok.
x
Diz çökmek için sevdayı bekledim. Ne zaman diz çöktüysem tekmelendim. Yediğim her tekmeyi, aklıma yazdım. Boynum kıldan incedir sevdiklerime, elime vurun alın ağzımdaki lokmayı. Dünyaya bir daha gelsem yine diz çökerdim ve yine yüreğimi mağrur, aklımı örselenmiş bulurdum.
Ödetseler de inandıklarımın bedelini, zaten dünyaya gelişimizde bir ödev değil miydi?
Çatlasa da yüzüme bakıp ardımdan gülenler, ben hiç görmemiş gibi davrandım.
Mutlu sonla biten hikâyeler yazdım yüreğime. Hep gülümseyen dostlarımla yaşadım yaşamaya değer ne varsa, çocuklarımı daha doğmadan saldım yüreğimin çayırına, orada buldukları en güzel uçurtmaları gökyüzüne hediye ettiler, çorapları çamur içinde kaldı doyasıya, ayakkabılarını çoktan çıkarıp attılar.
En bildik fıkraları benden dinlediler, en tatlı şekerlemeleri aldılar elimden, bayram sabahlarını birlikte karşıladık ve birlikte uğurladık matemleri... Söküp attıkça birikmiş öfkemi, daha çok vakit ayırdım onlara, bedenleri büyüdü, ama hiç büyümedi yürekleri.
Eskidikçe anılarım, yenilerini eklemek zor olmadı, ne var ki; yenilerini, eskileri kadar çok sevemedim.
TALAN AYŞE KANCA
YORUMLAR
İşte bu..
Tam da birisi mutluluğu, olumlu bakmayı sevdirdi bana.
Isıttı dedim görünüşlerini..
Ama son anda o da dedi ki;
'Eskidikçe anılarım, yenilerini eklemek zor olmadı, ne var ki; yenilerini, eskileri kadar çok sevemedim.'
Çok haklı, sadece haklı..
Değişmez mi bu?
