MAVİ ÇOCUK

• 31 Mart 2007 Cumartesi 05:25:23

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Mavi çocuk... Kara gözleri mavi bakan çocuktu o.Kış günlerinin üzerinden yürümüştü , küçük adımları.Baharı kucaklıyordu yarınları.Anemonları,papatyaları, mahsun gelincikleri, papatyaları.Bir ordu kırmızının, sarının, beyazı n içinden geçti geleceğe uzanan adımları.Karşıtı ,siyah adımların üzerinden geçti sevdaya uzanan rüyaları.

Mavi adamdı şimdi o. Anımsıyordu geçmiş günlerin duru zamanlarını.Uğultulu rüzgarların, uğultulu yaşaBeyazca bir kadınla, beyazca anlarda.ntılarında. Aşklarını yaşıyordu, aşklarını paylaşıyordu. Beyazca bir kadınla, beyazca rüyalarda. Anlaşılmak istiyordu kara bakışları, anlaşılmak istiyordu emeğin yorgun kıldığı elleri.Anlatıyordu heyecanla.Anlatıyordu kaybettiğini sandığı , derinlerdeki heyecanla.Beyazca kadının gözlerinde döndü bir ormanın yamaçlarına. İnce bacakları ile koşuyordu geleceğin adımlarına.

Orman, bir küçük yüreğin meraklarında gizlenmişti.Gizemini koruyordu koca çınarlar.Saklıyorlardı yılların yaşanmışlığını, yaşlı gövdelerinde.Terkedilmişlikleri,birliktelikleri, acıları, neşeleri.Irmaklar koşuyordu aşağılara,denizlere kavuşma çabasında.Yol arayışlarında.Bazen durgun, bazen sebepsiz telaşlarda.Heryerden her an çıkması olası, büyük bir ayıyı bekliyordu sincap koşuşlar.Tırtıllar , uykudan yeni kalmış mahmur kıvrılışlarda.Kertenkeleler, tırmandıkları kayalarla bütünleşmiş inatçılıklarında.Kuş renkleri, şarkıları, uçuşları ormanların analığında.Sımsıcak sarılışlarında.Kışların toprağa düşürdüğü yapraklar,kalkışlarda.Dallara tırmanmakta.

Ve kara gözleri ile bir çocuk ormanda.Beyazca-nın gözlerinin ışıltısında.Bir destana koşmakta.Elinde çiçekli bir dal, Yüreğinde kirlenmemiş umutlarla.Göğün mavisini seyrediyor aydınlık yüzü.Ağaç gövdelerine sarılıyor ,tanımadığı yalnızlıkları.Her gördüğünü neşeyle biriktiren çocuk özgürlüğü nün kaygısızlığı.

Ve birden...Kuş sürüleri çığlıklarla.Dalış yapıyor çocuğun şaşkın bakışlarında.Yüzyılların düşmanı kocaman bir yılana.Kuşların sesi bastırıyor yılanların öcünü.Kuşlar kararlı. Yılan düşman-düşman olmasına ama, çocuk düşmanlığı daha tanımamakta.Çiçek kokulu sopası ile koşuyor kuşlara.Havaya savurduğu vuruşlarla.Aralarından biri bağırıyor arkadaşlarına.Bir minik yürek var burada.Kini, öfkeyi, düşmanlığı tanımayan.Zehirler içmemiş olan.İçinde , henüz yılan zehiri taşımamış olan.Gidelim diyor, bırakalım bir destan yazsın.Yılanların sonsuza uzanacak dostluğunda. Kanatlar anlaşıyor, yüzyılların özleminde.Beyaz ordu uçuyor uzaklara, barışın diyarına.

Ve yılan, kıvrılıyor çocuğun yanına.Zehir saçmanın pişmanlığıyla. artık yaşanacak olan, çocuk yılan dostluğuyla.Belki vefayla, belki doğasını yenmenin gururuyla.Kara gözlü çocuk bir destan yazıyor.Beyazca-nın beyaza çalan yüreğinde.Ormanın derinliklerinde, kuytu sessizliğinde.Birşeylerin bittiği, birşeylerin başladığı güzellikte.Düşmanı dosta dönüştüren bir güçle.Sevgiyle...