Kesişme...

• 21 Mart 2007 Çarşamba 11:35:37

Zırvedeki ağaç.
Yıllardır insanlar hırslarının veya kaderlerının esiri veya kurbanı olmuşlardır.
Düşündümde bir ağaç tam yukarıda tek başına yalnız fakat gururlu, yılların verdiği güvenle ne ruzgarlara ne yağmura kara kışlara dayanmış asırlık hayat ağaçcı.
Yıllar yılı dallarına konan yorgun kuşları mısafır etmış, altında nice sevgılılere kucak açmış...
Kımbılır hangi zamaların kesışme noktası. Bırleşme, ayrılma yerı, zamanı.
Zaman ve kesışme dedım’de aklıma geldi biz insanlar yarın ne yasıyacağız veya bu gün neler yaptık yasadık dün neler yapmıştık.
Kiminle nasıl ve nerede yolumuz zamanımız her hangi bir anımız kesıştı.
Burada veya oralarda bir yerde hep o kocaman ağacın altında kım bılır belkıde bir köşe başında.
Hiç bır zaman hıç bır yaratılmış varlığı kuçümsememek lazım her hangi bir nesne veya kişi belki de siz veya ben kim bilir kimlerin kesişmesine veya buluşmasına olayların yaşanmasına sebep olacağız.
Aklıma takıldı da bence bizi yaratan yüce varlık yaratıcı, yaratan Allah ne zaman kesişip buluşacağımızı veya mutlu olacağımızı veya mutsuzluğu bulacağımızı hüzünlenip ağlayacağımızı veya bir gün kucağımızda küçücük bir bebenin gülümsemesiyle mutlu olmayı anlamaya çalışacağımızı. bakışlarımızın bir yerde mutluluk veya mutsuzluklarla kesişeceğini bizlere gösterecek.

Kaza anları olurya.
Stres alkol cesaretten hız yapmak
Belkı de stresi veya sorunları hız yaparak savuştura bıleceğimızı umarak atmaya calışmak.
Erken varma telaşı içinde olmak.
Unutulan arabanın ve zekanın azizliğine uğrayıp bir kaç güvercin taklası gibi taklalar atarak tarlanın ortasında soluğu almak.

Gecenın karanlığında hata sonucu kaza yapmış insanlar ve onların kurtulması için yoldan gecen başkalarının onlara yardım etmesi yanlız bizim memleketimizde bazı kişiler yardım etmekte nazlanıyorlar sorumluluk almamak için veya başka nedenlerden.
Kurtarılmayı bekleyen ve kurtarmak için oraya gelen insanların buluşması bir kadermi yoksa bir olayın buluşma noktasımıdır.
Kurtarılan ve kurtaranların kesişmesi.
Kazazedeler.
Dersimiz.
Sakın ola unutmayalım yardıma muhtac kurtarılmaya ihtiyacı olan içimizden birileri bir yerde ola bilir.
Buluşma noktasının sırrını gızemıni daha oncelerı dusunme gereksınmesı duymamış olabılırız, bulunduğumuz şu anki yer kımbılır kımlerı buluşturdu ne olaylara şahitlik yaptı.
Yer zaman ve kesişme noktamız.
Bır sevdanın başlangıç noktasımı yoksa bır aşkın bıttıği yermi.
Nice sevdalar vardır yasanmış nice sevdalar vardır yaşanmadan bıtı vermış.
Nice sevdalar vardır bıtmeyecek asla ve asla.
Bu can burada bu ınsanın yureğinde bu kışının soluğu olduğu surece bıtmeyecek...
O ağacın altında başlayan ve o ağacın gölgesinde sure gelen asırlar boyu bıtmeyen güzel anılar.
Aslında yasamımız bır sevda turkusu gıbı soylendıkçe, dılden dıle dolaştıkca ünlenen şöhreti yakalayan bir turku.
Ta ki daha guzelı daha huzunlusu daha neselısı ve daha okunaklısı, dokunaklısı yazılıp çızılene, yaşanana kadar, ama hep aynı karakterlerın oynadığı yüreği sevgi dolu insanların gercek hikayeleri.
Kımı zaman yalanların esırı olmuş kımı zaman gerceklerın anlatılamadığından dolayı bıtmış sevdalar.
Kesişememiş sevgililer.
Kimi zaman bitmeye mahkum kimi zamanlarda bitmeyecek yüreğimize gömüp orada bir ömür boyu saklı kalacak küçücük bir zaman zarfında besleyip büyüttüğümüz bir ömür sevgisi.
Hayat bağı, hayata bağlanma nedeni.
Aşk.
Sevgi
Hüsran ve;
Düşünebilmek.
Yüreğimin en nadide yerınde senın yureğinden kopup gelen duygularınla kesişmış bır sevgi bir aşk buluşması.
Ne kadarda güzelsin benim nazlı çiçeğim gönlümün sevda buluşması...
Seni ne kadar sevdiğimi asla bilmeyeceksin.
Sen benim sevgimi görmedin.
Ta eskilerden beri aşkı hiç bilmemiştim.
Yüreğim hiç bu kadar sızlamamıştı.
Sen çıka geldin.
Mısralarda sevgi kesişmesi.
Şimdi benimde sevgilim var dıyebılmek ve senınle bır gun bır yerde sevdalarımızın kesıştiği mekanda birlikte olmak ve hiç kimseyi ilgilendirmeyeceğini bilerek ama, kişilerin bu aşka şahit olmalarını aslında isteyerek, arzulayarak buradan bir yaşam biçimi bula bilmek sevmek, sevmek.
Duyguları kesiştirmek sonra bir ömür boyu sevgiliyi düşünmek karşılık bula bilmek, düşünmesini düşünülmeyi istemek.
Düşüncede kesişmek acaba beni şu an düşünüyor mu o ağacın altındayız hepimiz siz biz bizler düşünülmeyi isteyen düşünmeyi bilenler...

Bir akşam üstü.
Ellerin ayakların buz olduğu havada.
Öpülesi ellerin rızık toplamak için çalışması,
Koşuşturmak buluşmak.
Pazar yerinden artık toplamak isteyen insanların en ucuz olanı bulabilme sevdası hayatı yaşayabilme aşkına şahit olmak.
Onlarında kesişme yeri bu büyük ağacın altından aşağılara doğru uzanan ince uzun yolda çoğu insanlarla az olan yiyeceklerin toplandığı pazar yerlerindeki buluşma noktası.
Utanç verici ama gururlu mağrur bakışların arasında keskin bakışlarla yapılan yiyecek bir şeyler bula bilme telaşı.
Garibin evine götüreceği birkaç yudumluk yiyecekler ve hepimiz.
Birkaç yiyecek olmasa gerek mutlu ola bilmek. Amaç karın doyurmak ama onlarda olan niye bizde yok.
Suratlardaki ifade anlam mana.
Hiç gözlemliyeniniz var mı gülümsemenin içtenliğini?
Hüznün yürekten gelmesini.
Açlığın ağızdan başlayıp kalplerde sonlanmasını.
Fakir aç veya tok, zengin varlıklı veya mutlu, mutsuz.
Aynı yaslarda yok olup gıdıyoruz boğazımızdan gecen az çok hep aynı oranda.
Her insan acıkıyor varlıklısı yoksulu ve her kez doyuyor kımı pasta ıle kimisi poça simit ile.
Yaşam biçimi farklı olsa da ömrün sonu hep aynı kesişme yeri.
Farklı olmayan sevgiyle yaşamayı bilmek sevgiye değer vermek, Yada tam tersi elinin tersiyle iti vermek.
Hepimizin ölüm hakkı eşit.
Varlıklar farklı olsa da son aynı;
Karaca ahmet veya ahmet karaca.
Ölum var kesiştiğimiz sonunda aynı mekan koca ağacın altındaki bir yerde birkaç avuç toprak arası.

Ben ne ınsanlar gördüm
Anlı açık
Ben ne ınsanlar gordum.
Ayakları çıplak.
Ben ne ınsanlar gördüm.
Bankalar batıran.
Ben ne insanlar gördüm.
Bir ekmek arası doyan.
Ben ne insanlar gördüm.
Hepsi şimdi,
Toprak olmuş Taş olmuş
Yok olmuş.

Aslında diyorum daha önceleri söylediğim gibi sevmek lazım sevenleri,
gönülden isteyenleri belki bir bildiği vardır.
Kırmamalı garıpleri,
Belki bir ahı vardır.
Sevmeli diyorum sevenleri biz sevmesek de, kişiye bildirmeli kırmadan inciltmeden yüreği kim bilir ne aşk yaşadı içinden severken seni.
Belki de hiç bitmez gariplerin sevgisi gariptir o vermemişisin sevgisine karşılık besbelli...
Bir cümledir, bir sevgi başlangıcı seni seviyorum demesi.
Seni seviyorum demesi kolay olmasa gerek karşılığında Seni seviyorum bula bilmek kutsaldır.
Korkmadan vermeli sevgiyi, duygular yaşamalı kesiştiği an kutsal değerleri.
En son kime söylemiştik bu cümleyi? ”Seni seviyorum” diyebilmeyi?
Hiç belli olmaz yarın yok olma vakti gelirse eyer bu dil bu dudaklar bu yürek“Seni seviyorum” demeyi birdaha sonsuza dek söyliyemiye bilir.
İki güzel kelimeden sonra birleşen iki güzel dudağın kesişmesi nasıl ÖPÜCÜK oluyorsa karşılıklı iki seni seviyorum cümlesinin ağızlardan çıkmasıyla bir ömür yaşanabilir bir müddet sonra anılarda kalmaya mahkum olsa bile..
Önemli olan kesişme fırsatı bulabilmiş olmamız ve bu anı yaşaya bilmemiz.
Bu günlerin yarınları da var şimdi kesişme zamanından kaçmakla yarın yaşlandığımızda bir zamanlardaki sevgiliye küçücük bir cümleyle “Seni seviyorum” diye bilmekle yıllar sonra bir gülüş anı yaşata bilmek de var.
Düşündüm de? şimdiki sana söylediğim “seni seviyorum” cümlesini yıllar sonra hatırıma geldiğinde bana bir anda olsa bir gülümseme vere bileceğini birazcıkta olsa moral vereceği aklıma geldi.
İşte kesişme zamanı güzel bir anı ve “seni seviyorum” aşkım ve bir gülümseme içten gelen bir gülücük ve aşkım yine sen yine duyguların seninle kesişti yıllar sonra bile...
Ne olur birazcık seviyorsan eğer bana şimdi bir daha “seni seviyorum” de ne olur.
bu bir gün bir yerde seninle kesiştiği zaman sana
bir hediye
bir gülümseme
bir anı
bir hatıra
benden sana
bir hediye.
Sadece sana olan sevgim...
Sana olan aşkım, kim bilir belki de yıllar sonra sana sadece bir gülümseme olsa bile.....
Ben hala “Seni seviyorum” nerede ne zaman duygularımız kesişecek bilmesem de...
Şiirler, sözler, hatıralar tatlı anılar vitamin gibidir.
Kalbin sevgiyle beslenmesi yaşlandığımız zamanlara kuvvet takviyesi olur.
Sevgi sadece bir anlık mı dır biter mi bir gün bir zamanda kesiştirmez mi bizleri, duyguları.
Sevgi insan kalbinden çıkıp gitse ne olurdu acaba hiç düşündük mü?
Ne olur.
Sanırım yok olunur.
Duygusuzluk yok olmanın başlangıcıdır.
Duygu yoğunluğu kalbin aynası, yaşamın sahibi, yaşama tatlı veya acı değer vermemizi sağlayan bir araç.
Acı duymak bile bir sevgi kaynağı olabilir çünkü bize yaşadığımızı anlatır ıyı günlerimizi hatırlatır güzel sevgi dolu yılların kıymetini bildirir.
Sevgi ve duyguların iyi niyetli birleşmesi kesişmedir buda hayata olan Aşkımızı anlatır.
Aşk yaşama olan saygıdır, aşk yaşama sarılmak onu sıkıca tutmak hayata bağlanmaktır.
Sonunda ayrılık olsa bile birleşecek duyguları beslemek koca ağacın altında yani hayatın içinde ölümü beklemeden kesişmeyi arzulamaktır.
Her zaman zirvede kalmanın yolu.
Karşılıklı veya karşılıksız olsa da sadece sevmek..
Ve...
Sonuna kadar beklemek.

2002...

Zeki Arlan...