Bitti. Hem de öyle bir bitmek ki bu, üstüne hiçbir şarkının, hiçbir sesin ve hiçbir umudun sığmadığı yerden bitti. Bak! Sessizlik, yağmurlu geceye rahmet okuyor. Ben de güçleniyorum. Seni söküp atmıyorum içimden ama yüreğimin derin yarasına dokunmana da izin vermiyorum.
Seni sevmiştim. Paralel bir düzlemde aşkta beni görüp bana koşman gibi bir his bırakmıştın bana. Sevildiğimi hissetmiştim. Geceler daha heyecanlı, umutlar aşka daha fanatikti.

Bitti. Bir iç geçirdim, kıyısında adresi unutmak diye buldum: bu sevdanın.
Bir daha birbirimizin hiçbir şeyi olmayacağız. Ne yağan yağmurun ardından şemsiye tutacağız, ne güneşe dönük sırtımızın okşanmasında birbirimizi arayacağız.

Bitti. Hem de öyle bir bitmek ki bu, hezimeti dağlardan kopan feryatların sessiz bir çığlığısın artık bana. Bağırsan da duymam.
Dilara AKSOY