İnsan, hayatı boyunca hep bir "son" korkusuyla yaşar. Oysa en büyük trajediler bir şeyin bitmesinden değil, yanlış bitmesinden doğar. Kırılmış bir kalp, söylenmiş ağır bir söz, kaçırılmış bir fırsat ya da kaybedilmiş bir güven... Hepsi birer enkaz gibi ruhun bir köşesinde birikir. İşte ikinci bir şans, o enkazın altında kalan canın, parmak uçlarıyla betonu tırmalayıp gün ışığına çıkma çabasıdır.

Geçmişin Prangalarından Kurtulmak...
İkinci bir şansı yakalamak kolaydır ama onu taşımak zordur. Çünkü ikinci şans, yanında her zaman bir gölgeyi, yani geçmişin hatırasını getirir. Çoğu insan bu şansı bir "geri dönüş" sanır. Oysa giden hiçbir şey aynı haliyle geri gelmez. Zaman akar, su değişir, yara kabuk bağlar. İkinci bir şans, dünü geri getirmek değil, dünden ders alarak yarını yeniden inşa etmektir.

İnsan kendine şu soruyu sormalıdır: Eski benle mi devam ediyorum, yoksa hatalarıyla barışmış, onlardan bir zırh örmüş yeni bir benle mi? Eğer değişim yoksa, ikinci şans sadece aynı hatanın daha uzun bir tekrarıdır.

Affetmenin Görkemli Zorluğu
İkinci bir şansın önündeki en büyük engel gururdur. Gurur, "asla" der; umut ise "belki". Affetmek, karşıdakini haklı çıkarmak değil, o olayın ağırlığını sırtından indirip yere bırakmaktır. İkinci bir şans verildiğinde ya da istendiğinde, aslında bir masaya iki tane boş kâğıt koyulur. Üzeri karalanmış sayfaları çevirmek yerine, yepyeni bir sayfaya ilk kelimeyi yazmaktır aslolan.

"Hayat, bazen bizi en dibe çeker; ama bu bizi boğmak için değil, oradan güç alıp daha sert bir şekilde yukarı fırlatmak içindir."

Şans Değil, Bir Karardır
Birine ya da kendinize ikinci bir şans verdiğinizde, aslında kusurlu olmayı kabul etmiş olursunuz. Mükemmellik bir illüzyondur; gerçek olan ise tamir edilmiş bir vazo gibi, kırık yerlerinden altın sızan o eşsiz güzelliktir. Japonların Kintsugi sanatı gibi; kırılan yerleri altınla birleştirmek, o nesneyi eskisinden çok daha kıymetli ve hikâyeli kılar. İkinci şans da ruhun Kintsugi’sidir.

Sonuç Olarak...
Eğer bugün bir kapı önünüzde yeniden açılıyorsa ya da siz birine o kapıyı aralıyorsanız, bunu bir lütuf gibi değil, bir emanet gibi görün. Bu şans, hayatın size fısıldadığı o meşhur cümledir: "Henüz her şey bitmedi."

Hatalarınızın sizi tanımlamasına izin vermeyin. Onların sizi eğitmesine izin verin. Unutmayın ki, en güzel çiçekler en sert kışların ardından açar ve en aydınlık sabahlar, gecenin en karanlık olduğu andan sonra başlar.