0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
59
Okunma
Belirsizlikte kilitli kaldım;
ne bir kapı vardı adını bildiğim,
ne de çıkış dediğim şey gerçekten dışarı açılıyordu.
Ruhum, ihtimaller arasında ince bir ip gibi gerildi
kopmadı, ama hiçbir yere de varmadı.
Beklemekle kaybolmak arasındaki o gri yerde
zaman şekil değiştirdi.
Günler geçmedi;
sadece içimden eksildi.
Ne korkuya tutunabildim
ne umuda yaslanabildim.
Çünkü belirsizlik, insana
neye inanacağını değil,
neyi artık hissedemediğini öğretir.
Ve en ağır hapishane burasıydı:
duvarları görünmeyen,
anahtarı hiç var olmamış bir yer.
Kaçamadım
çünkü hangi yöne ait olduğumu hatırlayacak
bir ben kalmamıştı.
5.0
100% (1)
