Kırgın niyazların yüreğe sükûnet verdiği belki de ihbarı duyguların en hatırşinas dinleyici de içimizdeki iç sesin ulvi dalgaları elbet Rabbin varlığı sayesinde aşılası ne çok şey bazen insanın dimağının dahi yetmediği.
Sözcükler bir fikstür.
İmgeler bazen alıntı duyguların hicabında hapşıran soğuk bir hava dalgası gibi nispet yapan kâfire değil, selam veren Mümin’e doğru yol aldığımız.
Şaibeli gölgeler var karanlığın uzantısında bazen içlik bazen hiçlik bazense varlığın tekâmül ettiği.
İklimin zafiyeti kışa mazhar ne var ki?
Doğanın doğaüstü güçlere meyyal bazen kışın ortasında açarken baharlar.
Yağmurun tefsiri ve rahmetin zincirleme güzelliği kararan göğe bakıp da umut ektiğimiz bulut gibi yağmur bıraksın diye de niyet ettiğimiz en çok da duaların gücü ve adaletin İlahi Asaleti.
Hüzündür kimi zaman mutluluğa çemkiren ve o hüzündür seni Rabbine yakın kılan özlemin esaretinde nasıl ki gidenler geri gelmeyecek ve işte yeniden kavuşabilmenin mümkün olduğuna binaen, kaderi ve hayatı yaşayıp da tek kula dahi minnet etmeden beklemek…
Doğru zamanı.
Doğru insanları…
Hatmetmek ve de bilgiyi en çok da Rabbin emir buyurduğu.
Nelerden mahrum değil ki insan ve kimlerden zulüm gördüğünü bilen sadece Rabbi koruyucu meleklerin yazdığı her satırda ve şair yüreğinin üşüdüğü kış akşamlarında kışı bahara döndürmek nasıl da mümkün.
Sevgi.
Umudun eşliğinde.
Sevdiğimiz kadar da bağdaş kurduğumuz yüreklerde.
Pır pır eden yüreğin sesi nasıl da uzaklara erişir bazen bir duayla bazen bir selamla bazen bir niyetle bazense yazılası bir şiirle.
Mesafeler nasıl da görecelidir üstelik yeter ki: O, ol, desin.
Renkler de duayenidir duyguların ve zannımca her duygu bir renge denk düşer en çok da beyazın çağrısı ve siyahın ağrısı demem o ki: gök kuşağı ansızın belirir gökyüzünde kâh gecenin bir yarısı kâh doğan gün öncesi kâh yüzümde nakşeder kâh sevdiklerimizle teselli bulup da yüreğimizde açar güller ve en güzel renkler.
Duyumsamak insana mahsus gelin görün ki her insan eşit olarak duyumsayamaz çünkü o algı eşiği kimine göre imkânsız kimine göre şaibelidir duygular ve işte hükmedene duacı ve işte sevgiyi de katık etti mi insan…
Sevgi diye yola çıktığımız bazense güven duygumuzun yerle yeksan olup da sevgimizin ayaklar altında çiğnendi nasıl da doğrudur derken insanlar yalan doğurur derken yalanlar insana hükmeder ve karalar derken karanlık hâsıl olur ama sür-git değildir bu kara gece mademki karanlıkta yürüyen kara karıncanın ayak sesine vakıftır yüce Mevla ve işte gölgeler susar ve işte yürek yeniden çağlar bu sefer mutluluk ve huzur eşlik eden yaşlara öylesine bir güç verir ki ne de olsa derdi veren de yüce Allah’tır dermanı veren de…
Ve işte bu vesile ile tüm dostlarımın ve İslam Dünyasının üç aylarını kutluyorum mübarek olsun, efendim…