90. Gözlerin bir kapı açıyor içimde; her baktığımda başka bir sonsuzluk bulunuyor.
91. Seni düşünmek bile yetiyor bazen; sanki kalbim uzaklığı kendi içinde eritiyor.
92. Yüreğimde senin için ayrılmış bir oda yok; sen benim tüm evimsin.
93. Sesini duymadığım günler, gökyüzü mavi olsa bile eksik kalıyor.
94. Sen gelince susuyor dünyanın gürültüsü; kalbim sadece seni dinliyor.
95. Sana değemediğim anlar, içimde hiç dinmeyen bir özleme dönüşüyor.
96. Bir gün değil, bir ömür sürsün istedim seninle başlayan her duygu.
97. Kalbime dokunan çok şey oldu ama ruhuma işleyen sadece sen oldun.
98. Seni sevmek, karanlıkta yolunu bulan bir ışık gibi; kaybolsam bile bana yol gösteriyor.
99. Ne zaman seni düşünsem, içimde bir rüzgâr değil; bir bahar başlıyor.
100. Yanlış kalabalıkla yürümektense, doğru yolda tek başına yürümek daha asildir.
101. Acıyı affet, ama sana ne öğrettiğini sakla. Çünkü unutulan ders, aynı acının kapısıdır.
102. Evin misafir için, kalbin Rabbin için hazır olsun. Bir gün kapılar çalınır; hangisinin olduğunu bilemezsin.
103. Ne yaparsan yap konuşacak birileri çıkar. O yüzden hayatı insanların gölgesine göre değil, kendi ışığına göre yaşa.
104. Gayreti olanı destekle, aklı olanı dinle; ama ne tembelliği ne de düşüncesizliği yanına yaklaştırma.
105. Evlatlarınıza servet değil, yüreğin değerini öğretin; çünkü zenginlik geçer, karakter kalır.
106. Gitmesi gerekeni tutmaya çalışmak, elinde diken saklamaktır. Ne kadar geç bırakırsan o kadar kanarsın.
107. Gün dediğin, kalbinin attığı kadar senindir. İçindeki ışığı söndürmeden yürürsen, karanlık bile sana yol olur.
108. Dünyayı değiştirmek isteyen önce kendi içini düzene sokmalı. Kendi kalbi karışık olanın, başkasına verecek huzuru olmaz.
109. Herkes seni duyabilir ama çok azı seni hisseder. Çünkü kimse senin yürüdüğün yolda senin kadar üşümedi.
110. İlk bakış insanı aldatır; bugün can veren şey, yarın can yakabilir. Parlayan her şey ışık değildir.
111. Kendini yok sayarak kimseyi var edemezsin. Senin taşıdığın yükü, başkası da taşıyabilir; kimsenin omuzu senden hafif değil.
112. Beklettikçe hayat soğur; hissettiğini zamanında söylemeyen, sonra kendini duyulamayan ses gibi bulur.
113. Söz, görünmez bir bıçak gibidir; nereye değdiğini bilmeden sallarsan en derini kesersin. Beden taşır ama gönül her yükü taşımaz.
114. Bir insana ne kadar fazla yer ayırırsan, yokluğunda o kadar büyük boşluk bırakırsın. Duyguların ölçüsüz olursa, kırgınlıkların da ölçüsüz olur.
115. Çoğu insan seni kaybetmez; sadece yerine koyacak bir sessizlik bulur.
116. Kırılmak kolaydır, ama kırgın kalmak insanı yıllarca taşır.
117. Gidemediğin bir kalpten çıkmayı öğrenmek, en ağır derstir.
118. Bazen sevdiğin geri dönmez; çünkü senin yokluğun onun için varlık sayılmaz.
119. İnsan en çok, dönmesini beklemediği birinden gidildiğinde büyür.
120. Özlemek, dokunamadığın bir yüzü zihninde taşımaktan ibarettir.
121. Susmak, bazen en yüksek çığlıktır; kimse duymasa bile.
122. Aşk bitmez; sadece yerini kabullenişe bırakır.
123. Gönül, yanlış kişiye emanet edildiğinde ömür boyu iz taşır.
124. En çok da kalbinde yer açtığın kişi, boşluğu en ağır bırakan olur.


© Fatih Bilen | Tüm telif hakları saklıdır.