Keşke kendime sınır koymamayı öğretebilsem,yanlışlarımla yeşermeyi,duygularımla yaşamayı hayat felsefesi yapabilsem.Hayatın karanlıklarında kaldığım günlerden birgün kendiimi sevmeyi denedim bütün kusurlarımla beni ben yapan özelliklerimle,bunlardan önce bir insan olarak kendimi kabul etmeyi yeğledim,kabuğumdan çıktığım gün benim en büyük karar döngümdü,insanlara kendimi anlatmak en kötü,ruhsuz halimle topluma karışmak,sevmediğim huylarımı insanlara kabul ettirmek değilde onları görmezden gelmek hayata atılmanın yeni bir serüveniydi benim için.Dünya da milyonlarca insan yaptıklarından sorumlu davranışlarından meyilli toplum baskısı içinde,dayattırrmalarla yaşıyıorlar,kendi benliğini farketmek de bunlara karşı bi duruş segilemek kadar zor aslında ,ama insan ruhunu farketmeli küçük bir ruh milyonlarca insana karşı dik bir duruş sergileyebilir,özbenliğimizde burdan oluşuyor kendini sevmek,başkalarıyla kıyaslamamak,sürekli mükemmelliyetçi olmaya çalışmamak,hata yapmayı en normal davranış haline getirmek,seni sen olduğun halinle kabul etmek hayatı yaşamaktır,Sen ,sen olduğun için özelsin başkalarının sana biçtiği duygular senin değerini belirlemez.