2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
164
Okunma
Gözyaşlarımın saklısı sensin,
En kötü günümde elimden tuttun.
Yalnızdım, yıkıktım, sen duydun,
Sessizliğimde bile kalbimi okudun.
Sevdim, kırıldım ama öğrendim;
Kendimi yitirmeden sevmeyi.
Bir yanım affetmek isterken,
Bir yanım yürümeyi, gitmeyi.
Bazen kalbim “bir şans daha” der,
Aklım “yoluna bak Hatun” diye fısıldar.
Ama bilirim artık: sevgi tehdit etmez,
Sevgi korkutmaz — sevgi yaşatır, onarır.
Şimdi defterime yazıyorum adını,
Bir ders, bir nefes, bir anı gibi…
Ne eksik, ne fazla —
Ben Hatun’um,
Severim, susarım, ama kendimi unutmam artık. 🌙
--
Not:🕊️
Bazen insan, en çok sevdiğinden öğrenir kendini korumayı.
Bu satırlar; kırılıp da dağılmayan, sevip de susmayı bilen bir kalbin hatırasıdır. 🌿
“Anı / Şiirsel Denene
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz