Suda asilce salındı yalnızlık. Dalga dalga büyüdü sonra. Yalnızlığı büyüten bütün sözleri su boyu yüzdürdü yalnız kuğu. Hakkın divanına durdu suda yine asilce eğilip.

’Onun biraz konuşması gerekirdi, benimse biraz susmam. Ne o konuştu ne ben sustum. Sonunda ikimiz de sustuk...’ dedi engin maviliklere dalarak.

Uzaklarda yalnız bir ağaç duydu bu sessizliği. Ürküp kaçtı bu sessizlikten bir grup siyah kuş sürüsü. Meskeni dağlar olanlar kuş sürüsünün kaçışını izledi bir süre. Yalnızlığın bir sürüsü yoktu bildi kuğu...

Suyun yularını kendine doğru çekti. Hayatın başı ve sonu suydu. Hikayesi madem bu sularda başlamıştı yine suda bitecekti. Severek yüzmekten başka bir yol kalmamıştı. Severek dedi kuğu, severek yüzmeliydi...

Hayat suyunda yüzmeyi bilmeyenler hep suda kabahat arayıp durdular. Oysa derin sularda yüzmek yüreği derinlere mahsustu. Cesaret isterdi yalnız da beraber de suyu cesurca yarmak. Olduğu yerde kalmadan sürekli yeni şeyler bulmak suyun altında. Bir kulaçta tükenmez su dedi kuğu kulaç atmaya korkanlara. Hiçbir şey biz onu horca kullanmadıkça tükenmez. Sevgi, sabır ya da b/aşka bir şey...

Bir fırtına sonrası bulmuştu yalnız kuğu arkadaşını su yoldaşını ve bir fırtına sonrası sessizce ellerinden kayıp gitti. Suyun verdiğini su almıştı da yalnız kuğu s/üzülerek bunu hep kendinden bildi...O andan itibaren sessizlik bile derinleşti su gibi. Durgun su bir yönüyle sakinlik demekti bir yönüyle ise kirlenmek ve eskimekti. Yalnız kuğu hep aynı suda yazgısını bekledi. Yazgısının gelip giden, başlayıp biten her şey olduğunu ise hiç bilmedi. Her şeyin başlangıç ve sondan ibaret olduğunu anlamak istemedi belki de...

Bu sessizlik olana bir isyandı, olmayana da. Olan da olmayan da olmaktan habersiz ve olmamaktan. ’KUĞU KUĞUDAN BİHABER, KUYU KUYUDAN...’ Herkes kendi gamından elemli dedi kuğu...Tekrar asilce eğilip suyun kalp atışlarını dinledi bir süre. Su suyun çektiğini bir bilse yalnızlık kalır mıydı yeryüzünde? Hepimiz suyduk ama hepimiz susuz. Yüzerken yuttuğumuz sular ise çamurdu belki. Kendimize olan susuzluğumuzu ne toprak, ne gökyüzü, ne de uzay boşluğu gideremeyecekti. Biz kupkuru bulutları kederle doldurduk...Ağlasak bir damla su yok göz pınarlarımızda. Uzaklara daldı işte o anda yalnızlık. Bir kuğu hikayesi daha uzaklarda kaldı... Güneş ve insanlığa doğmak çok ama çok uzaklarda...Bütün sular alev aldı. SUYUN HABERİ YOK...

30.01.2023

#suyunhikayesi #yalnızkuğu #hamuş #küreselısınma #küreselsoğuma #ruhsalçürüme #erozyon #yeryüzündebozulma #robotlaşaninsanlık #biryalnızlıkkuyusu #hayat