Yanlış kadını seçmek, bir erkeğin ruhuna sessiz ama keskin bir yara işler. Başlarda sözleri, bir umut gibi düşer kulaklarına; verdiği her söz, kalbinin kıyısında bir ışık yakar. Ama zamanla fark edilir ki, bu sözler yalnızca boş bir yankı, tutarsız bir melodiden ibarettir; her vaadin ardında sadece sessizlik kalır.

Yanlış kadın, verdiği sözü tutmaz. Kendi çıkarlarının peşinden sürüklenir, erkeğin beklentilerini hiçe sayar. Sevgi sözcükleri dilinde bir yalan gibi dolaşır; güven yerini belirsizliğe bırakır, huzur ise yorgunluğa dönüşür.

Ev, bir sığınak değil, mücadelenin her gün yeniden sınandığı bir arenaya döner. Onun yanında olmak, erkeğin sabrını, emeğini, sevgisini sınayan bir ritüeldir. Her sözde bir boşluk, her vaat karşısında yeni bir hayal kırıklığı belirir.

Yanlış kadın almayı bilir, ama vermeyi asla. Sözü umut, eylemi acı taşır; ona güvenmek, örümcek ağına adım atmaktan farksızdır. Ne zaman sancı vereceği, ne zaman kalbi kıracağı önceden kestirilemez.

Böyle bir evlilikte erkeğin önce gerçeği görmesi gerekir. Boş vaatlerle örülü bir hayat, gerçek sevgi ve huzuru barındırmaz. Farkındalık, kendi değerini hatırlamak ve kendine sadık kalmakla başlar.

Yanlış kadın bir hayatı gölgeye boğabilir, ama aynı zamanda erkeğin gözlerini açmasına da vesile olur; sınırlarını, içsel gücünü hatırlatır. Cesaret, bu gerçeği kabullenmek ve yolları ayırmaktan geçer; ruhunu korumak, geleceğini güvenceye almak gerekir.

Hayat, yanlış seçimlerle sınar; söz verip hiçbir zaman tutmayan bir kadın, acıyı öğretir ama aynı zamanda uyanışı da getirir. Geçmişin gölgesi ardında bırakıldığında, erkek kendi ışığıyla yürüyebilir.

Çünkü yanlış bir kadın yalnızca kalbi kırmakla kalmaz; ruhun aynası olur, erkeğe değerini hatırlatır ve kendi hayatını yeniden inşa etme fırsatını sunar.

Korhan KÜLÇE
24/09/2025
Sabah balkonda