Fareleşen Kara Kedi

Sokak kedisiyim dedim ya;terkedilmiş şehirlerin;çökmüş çatıları arasında,doğurmuş anam beni….!
üç gün emzirmiş;dokuz can beslemek kolay mı,çürüyen memeleri
iskeletleşen bedeni…diş kemiğe dayanınca,dehlemiş,tekmelemiş
düşmüşüm;pasaklı bir semtin,kir kokan ıslak caddesine…
yürümüşüm,titrek,şaşkın,telaşlı,acemi,çaylak;ve de aylak
açlık bu ya;bir lokma arnavut çiğerine,sunmuşum boynumu,halil aganın merhametine….kasap kedisine çıkmış adım,basmadan ikisine…

bekçi bekirin uyuz köpeği ile hırlaşıp,tırmıklaştığım akşam,
bırakılmışım ,karacaahmet mezarlığının kapısına,çırıl çıplak
keten çuval içinde,ağulanmadığıma şükredip,avunmuşum
ağaçlarda gecelemiş,baykuş sesleriyle irkilmiş yüreğim;korkuyu tatmışım
damarlarıma pompalanan kanın hızında…
yalnızlık sırtımda kanburlaşarak yayıldığında;
kuyruğuma teneke bağlayan çocukları sevmiş;
balkon kedilerine özenmişim buluğ çağında;büyümeden küçülmüş
çocuk kalmışım;tiner nefesli;izmarit suratlı serdengeçtilerin,sarı benizlerinde,kararmışım geceleşmeden,sur kapılarında….
barbut atmayı,amuda kalkmayı,düşeşe yatmayı öğrenmişim,tavlalaşmadan
ana avrat sövmeyi,nara atıp gülmeyi,ense tokat dövmeyi,yandan kesmeyi
hava cıva esmeyi,belletmişler bana,bellemişim raconuna göre
bıyık bükmeyi,tesbih çekmeyi,yere tükürmeyi,tekmelemeyi
arkası basık yürümeyi;haydaaa demeyi,haydarlaşıp,kabalaşmadan…
oyuna gelmişim bin kere;kulağımın arkası büzülmüş;
yüreğim düğümlenip,çözülmüş yüz kere
amma velakin,oyun oynamamışım,güçsüze,öksüze
oyununu bozmuşum güçlünün;dersini vermişim yüzsüzün
haddini bildirmişim dürzüye!!
sıra gelince kendime;acımamış vurmuşum;“tabak gibi derimi yerden yere”
tabaklamışım,tabaklanmadan çatal bıçak,sofralanmışım,dost sohbetlerine
rakı,leblebi,kavun;vede beyaz peynire tav olmuşum;tavlanmamışım
tavlanma;tavlan,tavla,tava,tav,ta
tava gelmişim çoğu kez,sıcak bir gülüşe;bir çift kara göze
gerdandaki bende,benleşmişim,bendeleşmeden
bir tutam kızıl saça;bir demet menekşe bakışa
bir çift çörten dudağa;gamzelerine düşüp,yusuflaşmışım
yaseflenmeden,eseflenmeden

okumuşum mektepsiz,kitaplaşmışım ciltsiz,sevdalanmışım çaresiz
karelerine insanlığın,har vurup harman savurduğu doğaya
hayranlamışım kendimi,kediliğimden utanıp,fareleşmişim

korkuyorum şimdi;ağzından bal akan kedilerden
uçurtmalarımı ipsiz sapsız uçuranlardan
düşlerimi arsız yüzsüz uyutanlardan
korkuyorum,kendimden,kendiliğimden
korkuyorum;kobaylaşmaktan;deney deney denemelerle denekleşmekten
bilim insanından korkuyorum;bin bilinmezli
öküzlü,inekli,binek taşı olmaktan korkuyorum
varili,erli,erekli,ordulaşmaktan korkuyorum
paşalı,maşalı,alaylı….!
kalaylanmaktan korkuyorum;dürüyemin elinde güğümleşmekten
yerli yersiz,türkü,türkü türküleşmekten korkuyorum

karakedileşmekten korktuğum kadar,
hiçbirşeyden korkmuyorum
dedi
fareli sokağın,kara faresi

Volkan Kemal

Bu öyküsel düttürü, berikileşmekten korkan ötekilere adaklanmıştır.