1
Yorum
16
Beğeni
0,0
Puan
296
Okunma
Artık sabahları güne ekranla uyanıyoruz. Henüz gözümüzü açmadan, parmaklarımız telefon ekranında geziniyor. Bir zamanlar araç olan teknoloji, yavaşça amaç hâline geldi. Sosyal medya bildirimleri, oyunlar, videolar derken gerçek hayat arka planda kalıyor.
Birlikteyiz ama ayrı, yan yanayız ama bağlı değiliz. Çünkü zihinlerimiz çoktan başka bir ekranda gezinmekte. Göz göze gelmeden konuşuyor, seslenmeden mesajlaşıyoruz. Yalnızlıktan kaçmak için elimiz hep cebimizde.
Teknoloji kaçmamız gereken bir düşman değil. Asıl mesele, onu ne kadar kullandığımız değil; onun bizi ne kadar ele geçirdiği. Bazen ekranı kapatmak, en derin bağlantıyı kurmak demektir. Çünkü gerçek hayat hâlâ burada, parmaklarımızın ucunda değil; kalbimizin içinde.
Cevap Yaz
