Mezardakilerin pişman oldukları şeyler için, dünyadakiler birbirini kırıp geçiriyorlar. imam gazali
Hüzünlü peri
Hüzünlü peri

İÇİMİZDE BÜYÜYEN ÇOCUK ...

Yorum

İÇİMİZDE BÜYÜYEN ÇOCUK ...

3

Yorum

18

Beğeni

0,0

Puan

361

Okunma

İÇİMİZDE BÜYÜYEN ÇOCUK ...

İÇİMİZDE BÜYÜYEN ÇOCUK ...

Bir yerlerde hâlâ saklanıyorum,
kırık bir salıncağın gıcırtısında,
dizlerimde kabuk tutmuş yaraların
utancı var
sevince değil, düşe dair…

Sesimi duyan yok yıllardır,
oyunlar çoktan bitti ama
saklambaçta hâlâ ebe beni arıyor sanki.
Bulsa da sevinecek mi,
yoksa “büyüdün artık” mı diyecek yine?

Kırmızı tokamı rüzgâra kaptırdığım gün
bir parçam da uçtu o bahçeden,
annemin sesini özledim en çok:
“Al işte düştün, ama aferin kalktın.”
Kimse demiyor şimdi kalkınca aferin.
Sadece "daha dikkatli olmalıydın."

Yalnızlığımı cips paketleri gibi buruşturup
çöp kutusuna atmak istedim bazen.
Ama her gece
başımı yastığa koyduğumda
çöp kutusundan çıkıp yanıma geliyor yine…
Dizime kapanıyor,
“Beni de sevsene,” diyor.
Seviyorum…
Susarak.

İçimde büyüyen değil,
büyüyemeyen bir çocuk var aslında.
Onu herkes görsün istiyorum bazen,
ama kimse bakmıyor yüreğiyle.
Yüreğiyle bakmalı insan…
Orada bir çocuk
gökyüzüne uçurtma bağlamaya çalışıyor hâlâ.
Sadece birazcık rüzgâr lazım,
bir de inanacak bir göz.


Hâlâ bir köşede toprağı eşeleyen
ufacık ellerim var benim,
bir hayal gömmüşüm yıllar önce
ne zaman yanına gitsem
adını hatırlayamıyorum artık.
Sadece çok sevdiğimi biliyorum
ve çok erken vazgeçildiğini.

Babamın ceketinin cebinden çıkan şekeri
biri elimden alsa ağlardım eskiden,
şimdi kimsenin vermediği şeylere
ağlayamıyorum bile…
Dizlerim değil artık,
kalbim kabuk tutuyor
ama hâlâ kanıyor zaman zaman.

Her sabah aynaya bakarken
bir çift göz geliyor aklıma:
Benim ama değil,
yorgun ama umutlu,
çocuk ama ağır yüklerin altında.
Diz çöküp sarılasım geliyor o göze,
“Senin iyi olmanı çok istiyorum,” diyesim…
ama yetişkinler ağlamazmış değil mi?
Yetişkinler hep güçlü olurmuş,
hep susarmış…

İçimde susan o çocuk,
bazen başımı okşuyor geceleri.
“Sen hep yanımdaydın,” diyor,
“beni unutsan da ben seni hiç bırakmadım.”
Ve ben anlıyorum ki:
Ne zaman çok incinsem,
o çocuk geliyor elimden tutmaya.

Yüreğiyle bakmalı insan…
Çünkü göz görmez bazen ne saklandığını.
Ama yürek,
yürek bilir her şeyi.
Ve içimizdeki çocuk,
yalnızca yürekle görünür.

Peri Feride ÖZBİLGE
20.07.2025

Paylaş:
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İÇimizde büyüyen Çocuk ... Yazısına Yorum Yap
Okuduğunuz İÇimizde büyüyen Çocuk ... yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İÇİMİZDE BÜYÜYEN ÇOCUK ... yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Oğuzhan KÜLTE
Oğuzhan KÜLTE, @oguzhankulte
24.7.2025 12:05:02
"Hâlâ bir köşede toprağı eşeleyen
ufacık ellerim var benim,
bir hayal gömmüşüm yıllar önce —
ne zaman yanına gitsem
adını hatırlayamıyorum artık.
Sadece çok sevdiğimi biliyorum
ve çok erken vazgeçildiğini."

Ne de geç fark ediyoruz o uhrevi renklerin elden gidebileceğini bir gün. İzleri de derince kalıyor o dünlerin belleklerde. Duygusal bir üslupla kalem alınmış ve okuru da içine çeken eserin kalemini tebrik ederim. Saygı ve selamlarımla.
Etkili Yorum
İhalil
İhalil, @ihalil
20.7.2025 15:26:44
En büyük ve en manidar mesele yüreği ile bakmaktır
Ne mutlu yüreği ile bakanlara!
Gözlerin göremediğini bazen yürek işin kolayına kaçmadan görür.
Yüreği ile bakanlardan asla ve asla bir zarar gelmez tam aksine onlarla en güzel en mutlu anlar dolu dolu yaşanır.
Elleriniz ve sevdalı asil gönlünüz siz yaşadıkça dert keder gam ve tasa görmesin.
Her şey gönlünüzce olsun Allah yar ve yardımcınız olsun Allah sizi siz görünen görünmeyen her türlü kaza ve belalardan muhafaza etsin Allah ahiretinizi mamur etsin
Etkili Yorum
Ferda,ca
Ferda,ca, @ferda-ca
20.7.2025 13:05:35
içimizde saklı kalan, büyüyemeyen ve bazen unuttuğumuz o çocuğun sesini çok naif ve dokunaklı şekilde anlatıyor. Duygular yoğun, çocukluk yaraları ve yetişkin olmanın getirdiği yalnızlık, kırgınlık, suskunluk temaları ustalıkla harmanlanmış.

Özellikle “Yüreğiyle bakmalı insan” dizesi şiirin anahtar noktası; çünkü gerçek anlayışın, kabullenmenin, şefkatin kalpten geldiğini hatırlatıyor.

İçimizde büyüyen değil, büyüyemeyen çocuk imgeleriyle insanın kendi içsel kırılganlığını, gizli umutlarını ve suskunluğunu sorgulatıyor. Hem hüzünlü hem de umutlu bir tını var.

Bana kalırsa; bu şiir insanın kendine dönüp bakması, kendi iç dünyasını kucaklaması için bir davet niteliğinde. Çok samimi ve etkileyici.

Tebrikler canım

Sevgilerimle 🎈🎈🎈🎈🎈🎈📍📍📍📍
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL