0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
222
Okunma
Elbet bir gün demiştim oğlum için.
Sevgisizlikten kuruyan ruhum bir evlat ile yeniden doğmuştu, beraber doğmuştuk. Sevgimle emzirmek, ruhumla büyütmek istedim. Dilediklerim kaderime fazla gelmiş olsa gerek. Ruhum, kendi hüznümü taşıyamazken oğlumun kırgınlığına nasıl dayansın; nasıl dayansın kokusunun hasretine bu yürek, bizim bir araya gelmemizi beklerken ayrılık. Kalbim; bensiz yaşayamaz gibi kaygılar, aç susuz kalacak gibi korkular ve yakında ölecekmiş gibi hisler ile boğuşur iken,
vicdanım darağacım oldu.
