0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
211
Okunma
"Yarım Kalan Çay"
Yazan: Meltem Mesture Güven
Sabah erken kalktım. Evin içinde hâlâ annemin kokusu vardı. O gitmişti ama çaydanlık hâlâ sıcaktı. Masada iki bardak… Biri dolu, biri yarım.
Yarım kalan çay annemindi.
“Azıcık içeyim de sonra içerim,” derdi hep.
Ama o çay hiç tamamlanmadı.
O sabah gitmek vardı nasibinde, dönmek değil.
Dolaba astığı hırkasını kokladım. İçinde güven vardı, huzur vardı, özlem vardı…
Ev susmuştu. Ama onun sessizliği bile konuşuyordu.
Her şey aynıydı ama hiçbir şey eskisi gibi değildi.
Şimdi her sabah iki çay koyuyorum.
Biri bana, biri hep anneme.
O içemese de ben onun varlığını yaşıyorum, her yudumda.
Çünkü anne, yaşarken sığınak; gittikten sonra içimizde yankılanan bir dua gibidir.
5.0
100% (3)
