Merhum Cemil Meriç’in hatırasına hürmetle!

Cemiç Meriç malûmdur, ’’Bir yanımla Büyük Doğucu’yum’’ diyebilmiştir. Doğu’yu eksik anlamış olsa da batıyı içimizde en iyi anlayanların başında bir adam... Münekkid bir tavır... Muazzam bir uslûp ve tecrit olmuş bir kafa... Bu kafayla batıyla hesaplaşmayı bilmiş, kendi kafasıyla düşünmüş, düşündüğünü haykırmaktan geri kalmamış dolayısıyla seçkin ve saygın bir değerimiz. Kelimelerle kavga etmiş, onlarla gülümsemiş, kelimelerle kanatlanmış kim bilir kaç esere gebe 12 ciltlik bir külliyat bırakmış mütefekkirimiz. İrfanla kültür arasındaki uçurumda buhran yaşamış, Anadolu’nun derdini dert bilmiş, batıya olan mahkûm tavrını sezmiş keza irdelemiş ve bu buhranla yığın yığın düşünceler doğurmuş, oluk oluk düşünceler zerketmiş neticesinde bir irfan muallimimiz... Şiiri harikulâde bir metaforla “yıldızlara uzanan bir merdiven olarak’’ tahâyyül etmiş kelam ve kalem ustası... Hani kendi ifadesiyle, “Kimim ben? Hayatını Türk irfanına adayan münzevi ve mütecessis bir fikir işçisi!’’yim diyor ya, kendini bundan daha iyi anlatamazdı herhalde!

Fikrî tecessüsde, bir seyr hâlisin
Sen, kelimelerin istikbâlisin!

F. Selçuk Soylu