Bir yaz akşamı hava serin etrafımda cıvıl cıvıl genç insanlar var. Ben de gencim ama hissedemiyorum. Başkasının hırslarını kendine amaç edinen bir ruhun dramını anlamak, bir günün son bir saatine aylarca dönmeye çalışmak, boşa giden gençliğe bir ömür çaba aşılamak, yaşamak kelimesinin içinde boğulanlar içindir. Başımın üstündeki ağaçlar bile bir şeye tutunuyor. Gerekirse yağmura, toprağa kuşlara... Birçok cıvıltının  hiçbir tınısına anlam veremiyorum. Önümden bir mavi araba geçiyor. Ben duruyorum, izliyorum.  Arkada sesler var herkes birbirine bir şey anlatıyor. Yalnızlık kim ve neden hep benimle? İnsanları, insani ilişkileri anlayamıyorum. Yanımdan bir köpek geçip gidiyor, kahverengi küçük bir köpek. Her şeyin bir amacı var. Peki ya amaçlarını seçemeyenler, onlarla konuşmak isterdim. İnsanlarla tanışmayı başarabilseydim eğer. Korkacak ne var ile korkacak birçok şey varın arasında mekik çekerek soldurulmuş hayatların kıyısındayım. Bir bankta oturuyorum. Yanımdan geçip gidenler için şiirler yazıyorum hiçbirinin haberi yok oysa ki. Ölüm bana gülümsüyor, selam veriyorum. Yaşamak bir tokat çarpıyor yüzüme. Ağlayamıyorum. . .