Şems in bir sözüyle başlamak istiyorum. Dün dünde kaldı cancağızım bize bir bugün lazım.
Eşimle bilindik iş çıkışı gezimizi yapıyorduk. Birkaç market ve akşam yemeğinde ne pişireceğimizin planı. Sonra birden fark ettim ki sanki sırtı yada göğsü ağrıyor gibi hareketler yapıyordu. Ne olduğunu sorduğumda muhtemelen ters yattığını falan söyledi. Ama gece boyunca ara ara bu huzursuzluğu devam etti. Üç yıl önce kalbindeki damarlardan birine stent takılmıştı. Rutin kontrollerimize gidiyorduk ve her şey normal seyrindeydi. Öyleyse bu ağrı nerden çıkmıştı anlamıyordum? Sabah o uyuyorken ben işe gittim ve hemen bir kardiologla görüştüm. Mutlaka bir kontrol angiosu yapmalıyız dedi. Eşimin korktuğunu biliyordum ve tabi kabul etmeyeceğini de. Yine de ertesi gün için angio randevusu aldım. İş çıkışı her zaman olduğu gibi beni almaya gelmişti. Biraz sararmış gibi duruyordu sanki. Arabayla geldiğini yürümek istemediğini söyledi. Yorgun hissediyorum dedi. Ben de kardiologla yaptığım görüşmeyi ve angio randevusunu anlattım. Bir sürü bahane bulmasını beklediğim adam hemen kabul etti. O da anlamıştı bir terslik olduğunu. O gece çok zor geçti. Hiç uyumadığını biliyordum çünkü ben de uyuyamamıştım. O telaş yapıyordu oysa ben bir sağlıkçı olarak neler düşünüyordum neler? Angioda bir terslik olursa yada tekrar stent konursa yada ameliyat kararı çıkarsa ...
Ve sabah erkenden hastanedeydik. Bizden önce acil angiolar yapıldı. İşlemler çok çabuk yapılıyordu. Sıra bize geldiğinde tanıdık arkadaşlar eşimi rahatlatmak için espriler yapıyordu. Etik olmaz diye ben yanına girmemiştim dua ederek bekliyordum ama bir türlü bitmiyordu işlem .Sanki çok uzun zaman olmuştu yoksa bana mı öyle geliyordu?
Doktor geldiğinde eşimin nerdeyse tüm damarlarında yüzde doksan tıkanıklık tespit edildiğini ve acilen ameliyata girmesi gerektiğini söyledi. Her gün o ameliyata giren ben bu karar karşısında aklımı yitirecek gibi olmuştum. Ya çıkamazsa ya onu bir daha göremezsem ya bir daha onunla sohbet edemezsem ve çocuklarım...Onlara ne diyecektim? Zaten seçeneğimiz olmadığından ameliyatı kabul ettik ve acilen girdiğimiz için bir anda hazırlıklara başlandı bir saat içinde ameliyathanedeydik. Beş saat süren ve dört damarın değişimiyle sonuçlanan başarılı bir ameliyat geçirdik. Eşim entübe halde yoğun bakıma çıkmıştı. Daha dün akşamüstü markette gezerken bugün buradaydık ve uyanması için dua ediyordum. Çok zor olan 24 saat geçti ve ağzındaki tüpü çıkardılar. O tüp varken eşimin yalvaran gözlerle bana bakışını hiç unutmayacağım.48 saat bitince servise alındık. Arkadaşlarım yanıma gelip gidiyordu ve kızım da gelmişti oğlum da. Ama onu kimseye emanet edemiyordum. Sanki ben yanından gittiğim anda bir şey olacaktı ve onu kaybedecektim. Çok şükür ki her şey yolunda gitti. Şimdi evdeyiz. Ona bakmak için bir ay izin almıştım izin bitmek üzere. Eşim normal hayatına dönmeye çalışıyor tabi ki ben de.
Sağlıklı günler dileyerek yazımı Mevlana dan bir söz ile bitirmek istiyorum. İYİ Kİ GEÇİYORSUN ZAMAN;YA ACIMIN EN DERİN OLDUĞU ANDA DURSAYDIN...